DISTORTION TAMERS: “Faith In You” (12”EP/Box-Set)
DISTORTION TAMERS: “Faith In You” (12”EP/Box-Set)
Continue readingDISTORTION TAMERS: Ένας Last Drive στους Distortion Tamers! (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)
Πέμπτη, 20 Σεπτεμβρίου 2012
Δελτίο Τύπου : ΕΝΑΣ LAST DRIVE ΣΤΟΥΣ DISTORTION TAMERS!
Με άλλο “drive” στη μηχανή των Distortion Tamers ο καινούργιος δίσκος του συγκροτήματος. Πρόκειται, αν μη τι άλλο, για μία από τις σημαντικότερες συνεργασίες στην αθηναική underground μουσική σκηνή γι’αυτόν το χειμώνα!
Ο λόγος (για ποιόν άλλον;) για τον γνωστό σε όλους μας Αλέξη Καλοφωλιά των Last Drive που θα συμετάσχει ως “main bass player” στο καινούργιο EP των Distortion Tamers (που βρίσκονται σε αναζήτηση μπασίστα) και το οποίο θα ηχογραφηθεί στο τέλος του Φθινοπώρου.
Έναν χρόνο μετά το πρώτο CD album τους “Junglehead Stories” και με τρείς συμετοχές σε ελληνικές και διεθνείς συλλογές σ’αυτό το διάστημα, οι Distortion Tamers μπαίνουν ξανά στο στούντιο, συνεργάζονται με έναν από τους σημαντικότερους μουσικούς της αγγλόφωνης ελληνικής σκηνής (Alex K.) και συνεχίζουν το ταξίδι που ξεκίνησαν το 2010 με την πρώτη ζωντανή εμφάνιση του συγκροτήματος.
Ένα R’N’R ταξίδι με “ανοιχτό” εισιτήριο για όλους μας.
E-mail : [email protected]
Facebook :
Myspace :
DISTORTION TAMERS “Junglehead Stories” CD (REVIEWS)
[Review] :: Phil Dirt, Reverb Central
[Interview] :: www.wildthing.gr
[Review] :: www.ox-fanzine.de (02/03-2012)
[Review] :: www.soulseller-mag.com (02-03-2012)
[Review] :: Gonzo (circus) (02-2012)
[Review] :: www.planettrash.nl (18-01-2012)
[Review] :: www.stereoworld.gr (18-10-2011)
[Radio CD Presentation] :: Diamonds 95.8 FM
[Radio Interview] :: Post Rock, 105.5 FM (15/9/2011 16:30-17:30)
[Review] :: www.downtunedmag.com (23-09-2011)
[Review] :: Rock Nation (13-09-2011)
[Review] :: duendemagazine.gr #3
Distortion Tamers – Junglehead Stories ***
This album sports two instros with surf and rock combined. Tight, aggressive, and engaging material. You wouldn’t think so from the cover art, now would you.
Swell **** Surf Rock (Instrumental)
“Swell” is a thick surf grind with an ominous image and attractive sound. Part modern, part vintage, with a touch of desert and long sustain chords. It’s a really cool instro with whammy chords and some fine guitar lines.
Motorcity Surf *** Surf Rock (Instrumental)
Double picked and amped by some very cool drums and pumping bass. The melody line is not as interesting as I like generally, but the aggressive tone and whammy chords make it compelling.
Phil Dirt – Reverb Central – PO Box 1609, Felton, CA 95018-1609 USA
[Review] :: Alex M. Gundlach, OX-Fanzine #100 (February/March 2012)
DISTORTION TAMERS “Junglehead Stories” Wertung: 7/10
Ein Trio aus Griechenland in klassischer Rock’n’Roll-Besetzung präsentiert hier auf seiner Debüt-CD eine wilde, krude Mischung aus leidenschaftlich vorgetragenem kraftvollen Rock mit Punk-, Garagen- und Surf-Einflüssen.Zumeist wird im Midtempo-Bereich schwer abgerockt, was in Kombination mit der versoffenen Stimme des Sängers, die bei einigen Songs schon an Lemmy Kilmister erinnert, authentisch dreckig, ehrlich und dadurch sehr überzeugend klingt.Live kommen die Songs mit Sicherheit noch deutlich gewaltiger rüber. Höhepunkte des 10-Track-Albums sind die gelungene Coverversion des Soul-Klassikers „Better move on“, zwei Instrumentalstücke mit gelungener Kombination aus Surf und Schweinerock sowie zum Abschluss ein gewaltiger Rocker von fast acht Minuten Länge.Insgesamt alles andere als leichte Kost, aber ein rundum gelungenes Debüt, auf dem man in der Zukunft aufbauen kann. Noch gibt es Hoffnung für Griechenland.
Axel M. Gundlach © by Ox-Fanzine / Ausgabe #100 (Februar/März 2012)
[Review] :: Gonzo (circus) | February 2012 | Patrick Brunee | ;r=10363&srch=distortion%20tamers
Het trio Distortion Tamers komt uit Athene en gebruikt slechts mondjesmaat wat surf (het instrumentale ‘Swell’). Kostis Anagnostopoulos en Christophoros Triantaphillopoulos hebben beiden meer dan twintig jaar ervaring in allerlei groepjes. Om niet op de vertrouwde geluiden terug te vallen, haalden ze jonkie en bassist Stelios Voumvakis binnen. Triantaphillopoulos speelde eerder in de Griekse neopsychedelische bands Purple Overdose en No Man’s Land, en die achtergrond zorgt voor een verruiming van de rock-’n-’rollsound van de Distortion Tamers. Het enige negatieve dat we kunnen bedenken is dat de band nogal braaf klinkt. En dat is niet erg met muziek die heel erg in de jaren 1950, begin jaren 1960 zit gebeiteld. Een covertje, van Arthur Alexander, en negen leuke eigen liedjes die een donkere, winterse dag weten op te fleuren: soms hoeft het niet meer te zijn.
[Review] :: SoulSeller.com | 02 March 2012 | Ben |
Distortion Tamers – Junglehead Stories
Gehen wir ganz allein von der Bestehenszeit dieser Band aus und nicht vom Alter mancher Mitglieder, so sind Distortion Tamers eine noch wirklich junge Formation, die vor nicht allzu langer Zeit ihren ersten Tonträger auf Green Cookie Records veröffentlicht hat.
Nimmt man die einzelnen Musiker etwas genauer unter die Lupe so stellt man schnell fest, dass hier größtenteils erfahrene “alte Herren” am Werk sind. Sänger, Texter und Gitarrist Kostis Anagnostopoulos sammelte schon in etlichen deutschen Underground-Bands seine Erfahrungen und betätigte sich auch als Komponist für den Soundtrack von Medusa (Science Fiction Award in Houston Texas Film Festival). Schlagzeuger Christophoros Triantaphillopoulos blickt auf zwölf Alben und 20 Jahre als Mitglied von Purple Overdose und No Man´s Land zurück. Einzig allein Bassist Stelios Voumvakis ist der wirkliche Jüngling dieses Punk Trios.
Nun ist mit Junglehead Stories der erste Tonträger unter Dach und Fach gebracht worden und steht bereits in den Geschäften. Auf ihrem Debut präsentieren die Drei einen wüsten Eintopf aus Punkrock und Garage, verfeinert mit Psychobilly und Rock´N´Roll Elementen. Eine Mischung die beim lesen interessanter klingt als das letztendliche Resultat.
Distortion Tamers wirken auf ihren zehn Songs zwar ambitoniert, aber der Funke will einfach nicht überspringen. Statt zu explodieren dümpeln die Songs ein wenig unspektakulär vor sich hin, kräftig unterstützt von der auf ein Minimum reduzierten Instrumentalisierung. Natürlich trägt auch die lasche Produktion ihren Beitrag dazu bei. “Jetzt machen wir ein Fass auf!” klingt jedenfalls anders.
Dieses Album sollte eigentlich eine dicke Ladung explosiven Punk & Roll nach Hause bringen. Tut es aber nicht!
[Review] :: Planet Trash | Junglehead Stories – Distortion Tamers | www.planettrash.nl | Woensdag 18 Januari 2012 at 4:56 pm
Nog meer Grieken. Een tijdje terug verscheen de debuutplaat van Acid Baby Jesus. Een plaat die tot één van mijn favoriete platen van 2011 gerekend mag worden. Ook Distortion Tamers komt uit Griekenland. Een rock ‘n roll trio uit Athene. Daar waar Acid Baby Jesus de neiging heeft om onbedoeld allerlei verschillende kanten op de gaan, blijft Distortion Tamers meer op het rechte pad. Smerig, maar vooral strak rocken is het motto op debuutplaat Junglehead Stories. Tien verhalen die soms wat lang duren. Om je rock ‘n roll punt duidelijk te maken is ongeveer twee en een halve minuut ruimschoots voldoende. Langer is echt niet nodig. Deze band beheerst die kunst nog niet. De gitarist wil te graag zijn kunsten laten horen, waardoor de nummers soms zelfs naar de vijf minuten gaan. Junglehead Stories stelt om die reden teleur en schiet te kort. Erg jammer, want deze Grieken weten ondertussen wel in de meeste nummers een verleidelijke balans te vinden tussen surf, garagerock, rockabilly en onzuivere rock ‘n roll. Nu alleen nog kort en bondig. Ook na het luisteren van Junglehead Stories kan met gerust hart gesteld worden dat Acid Baby Jesus voorlopig mijn favoriete Griekse band blijft.
Oog & Oor: New Sunrise – Distortion Tamers
[Review] :: Distortion Tamers – Junglehead Stories | www.downtunedmag.com | 23 September 2011
I want to be clear with you. This album has nothing to do with Downtuned Magazine’s spirit. It doesn’t belong to any of the “downtuned” genres I’m trying to support through this effort. You see Distortion Tamers is a garage punk’n’roll band but in this case I’ll make an exception for a couple of reasons. First of all because they were kind enough to come in touch with me, let me hear their album and eventually like it. Secondly, their drummer (Christophoros Triantaphillopoulos) is also a member of the well-known Greek psych-sters Purple Overdose and No Mand’s Land. And last because their music style is similar to one of the greatest Greek bands, The Last Drive. Enough with the “excuses”, let’s get to the point…
Coming from Athens, Greece Distortion Tamers were formed in 2009 by Kostis Anagnostopoulos, Christophoros Triantaphillopoulos and the band’s youngster Stelios Voumvakis. In May ’10 they played their first gig, opening for The Last Drive. Few days ago, they released their debut album “Junglehead Stories”.
Now their music’s basis is a mixture of rock’n’roll and garage with punk rock bits in it. It’s quite hard for me to describe their sound exactly as well as give you some reference points for it. Don’t get me wrong but it’s not the kind of music I usually dig so I’m not familiar enough with these genres. Anyway, I listened “Junglehead Stories” quite a few times in order to like it. Not that is bad or boring but I wanted my time to get used to it. Nevertheless, in the end I was rewarded. The album has a great flow and is balanced between more slow-driven trippy tunes and high-energy bursts. Kostis (guitar) and Christophoros (drums) definitely show their skills and experience while Stelios’ bass under-tunes complete the deal by creating a solid, thick sound. The only downside I personally found was the vocals which didn’t stick good with the rest at some specific parts but judging them as a whole are as I expected to be in a disc like this.
I suppose that their live performances will definitely kick-ass ’cause this kind of music is meant to be played live. From the album’s songs, I have to say that I liked more the ones that are much closer to my listenings like the “Sunday Of The Dead” (great bass lines), the instrumental “Swell” which is the perfect soundtrack for drinking whiskey in a smokey, dirty bar in the middle of a desert and the last ones “Rage” and “Hey Bro”. Especially the second one is awesome! Heavier, downtuned, repetitive… In tracks like these, the trio’s previous experience in other bands comes to surface even more…
While I was writing this review, I was listening to “Junglehead Stories” and I kept finding things that make me like it even more. And I can’t see why not. The compositions work fine, they’re good musicians and their playing is passionate. The bottom line is that either you’re fond of this kind of music or not, you’ll find something at least enjoyable in this one. They give their soul after all…
===========================================================
[Interview] :: Wild Thing | Άντα Λαμπάρα |
Μια αλήτικη συμμορία με δίψα και πάθος για μουσική περιπλάνηση σε rock ‘n’ roll μονοπάτια και στέκια. Οι μουσικές φόρμες που επιλέγουν να κινηθούν σε πρώτο άκουσμα μας φέρνουν στο μυαλό ένα ηχητικό χαρμάνι από garage, punk και surf στοιχεία, όμως το τελικό αποτέλεσμα έχει να κάνει απoκλειστικά με την δική τους σφραγίδα σε αυτή την προσπάθεια. Ένα σφιχτοδεμένο τρίο με την κιθάρα να χτίζει κομμάτια και να ροκάρει σε πρώτο πλάνο ένα οργισμένο ρυθμό. Άλλωστε ο Κωστής Αναγνωστόπουλος (κιθάρα/φωνή) διεκδικεί επάξια τον χαρακτηρισμό «χαρισματικός» αφού έγραψε το soundtrack της μεγάλου μήκους ταινίας του Γιώργου Λαζόπουλου Μέδουσα και έχει συνεργαστεί με πολλούς μουσικούς και μπάντες. Ο ντάμερ Χριστόφορος Τριανταφυλλόπουλος δίνει μια νέα δυναμική στη μπάντα αφού έχει στο ενεργητικό του μεγάλη δισκογραφική δουλειά,αμέτρητες συναυλίες και αναρίθμητες συνεργασίες (Purple Overdose, No Man’s Land, Allison). Και ο Στέλιος Βουμβάκης στο μπάσο (ex-Drunk Motherfuckers) διοχετεύει φρέσκο αίμα μέσα από τις μπασογραμμές του. Οι Distortion Tamers επιστρατεύουν όλες τις δημιουργικές ιδέες τους για το πρώτο τους δισκογραφικό βήμα με τίτλο Junglehead Stories χωρίς να αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης. Οι ενορχηστρώσεις μεταλλάσσονται πάνω σε ένα ακατέργαστο ηχητικό καμβά από ζόρικες νότες και μας παραπέμπουν σε περιγραφική αφήγηση κάποιας ταινίας του Quentin Tarantino. Αλλά καλύτερα να μας δώσει αυτή την περιγραφική αφήγηση ο Κωστής Αναγνωστόπουλος:
ΑΛ: Πότε διαμορφώθηκε η μπάντα με την μορφή που έχει σήμερα και ποιό είναι το line-up;
ΚΑ: Οι Distortion Tamers υπάρχουν εδώ και δύο χρόνια. Είμαστε σχετικά καινούργια μπάντα, αν και δύο από τα μέλη (εγώ και ο Χριστόφορος) έχουμε μακρά προϋπηρεσία στην Αθηναϊκή σκηνή. Το group δημιουργήθηκε από την ανάγκη μας να εξωτερικεύσουμε όλες αυτές τις σκέψεις και τα συναισθήματα που εάν έμεναν μέσα μας θα μας τρέλαιναν, από την ανάγκη της δημιουργίας και της έκφρασης καθώς και από την επιθυμία της ταύτισης με τον κόσμο. Το line-up από το ξεκίνημα έως τώρα είναι το ίδιο, δηλαδή εγώ στην κιθάρα και τα φωνητικά, ο Χριστόφορος στα τύμπανα και ο Στέλιος στο μπάσο.
ΑΛ: Τι είναι αυτό που επηρέασε τη μουσική σας και σας έφτασε στον ήχο που έχετε σήμερα;
ΚΑ: Το κεντρικό νόημα των συζητήσεων που κάναμε στο ξεκίνημα των Tamers παρέπεμπε σε μια μπάντα που θα έπαιζε το rock ‘n’ roll χωρίς πολλές επεξεργασίες και με κυρίαρχα τα στοιχεία του πυρήνα του, όπως η γνησιότητα, η ειλικρίνεια και η ένταση σε όλα τα επίπεδα. Επίσης οι μέχρι τώρα εμπειρίες μας αλλά και οι μουσικές επιρροές από την παλιά Αμερικάνικη και Αυστραλιανή garage punk σκηνή έχουν συμβάλει καθοριστικά στην μορφή της μουσικής και του ήχου μας.
ΑΛ: Τι διαδικασία ακολουθείτε συνήθως στη σύνθεση; Φέρνετε έτοιμα τα κομμάτια ή η δημιουργία των κομματιών προκύπτει μέσα από τις πρόβες;
ΚΑ: Το κάθε κομμάτι έρχεται έτοιμο από εμένα. Συζητάμε όλοι μαζί για το περιεχόμενο του, την αίσθηση που υπήρξε όταν γράφτηκε (ή λίγο πριν), την επιθυμητή αισθητική, τους στίχους καθώς και το τι θέλει το κομμάτι από εμάς να κάνουμε! Ύστερα ο καθένας μας βάζει το προσωπικό του στύλ, την δική του άποψη και τo προσεγγίζει από τη δική του σκοπιά στα πλαίσια που προανέφερα. Εννοείται ότι εάν δεν υπάρχει η απόλυτη επιθυμία και των τριών μας να παίξουμε κάποιο κομμάτι, απλά… δεν το κάνουμε! Είναι μια διαδικασία που τώρα πια έχει αποκτήσει αυτόματη ροή, έχει γίνει ρουτίνα, ο τρόπος που δουλεύουν οι Tamers.
ΑΛ: Από τι είναι επηρεασμένη θεματολογία των στίχων σας;
ΚΑ: Οι στίχοι μας επηρεάζονται από τα πάντα. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη «κατεύθυνση» να πάρουν ή κάποιος προορισμός για να φτάσουν. Στον πρώτο μας δίσκο Junglehead Stories η θεματολογία των στίχων προέρχεται ακριβώς από αυτό που λέει και ο τίτλος του. Περιγράφονται ιστορίες ενός «τρελλαμένου» μυαλού, τα συναισθήματα, οι σκέψεις, οι πράξεις καθώς και τα αποτελέσματα αυτών στην καθημερινή ζωή σε επίπεδο ύλης αλλά και πνεύματος. Γίνονται αναφορές στην κοινωνική αδικία και το θυμό που προκαλεί (“Rage”), στην απόγνωση, στην τρέλλα των εξαρτήσεων, στα προβλήματα με τον νόμο, στη μοναξιά και την απελπισία (“Hey Bro”, “Give Me Soul”, “Down in the Hole”), στην αγάπη και την αλληλεγγύη (“Bad Dog”) αλλά και στην ειλικρίνεια, την πίστη και την αισιοδοξία (“New Sunrise”). Στον επόμενο δίσκο μας η θεματολογία των στίχων ίσως να είναι εντελώς διαφορετική. Είναι κάτι που ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε, γιατί ακριβώς δεν έχει όρια, μεταλλάσσεται και εμφανίζεται αυθόρμητα και πηγαία.
ΑΛ: Πώς γεννήθηκε η ιδέα γι’ αυτή τη δισκογραφική δουλειά;
ΚΑ: Στις συζητήσεις που κάναμε μεταξύ μας στο ξεκίνημα καταλήξαμε ότι θέλουμε να καταγράφουμε δισκογραφικά τη δουλειά μας με όση μεγαλύτερη συχνότητα το επιτρέπουν οι καταστάσεις. Στα πλαίσια αυτής της επιθυμίας μας, που είναι και η φυσιολογική εξέλιξη (μαζί με τις ζωντανές εμφανίσεις) για ένα συγκρότημα έγινε και ο πρώτος μας δίσκος, το Junglehead Stories. Η σύνθεση των κομματιών ξεκίνησε από την στιγμή που ήρθε και ο Στέλιος και δημιουργήθηκε η πλήρης και τελική σύνθεση της μπάντας. Το υλικό δηλαδή είναι «φρέσκο» και προχώρησε πολύ γρήγορα. Ενάμιση χρόνο μετά την δημιουργία μας και έναν μετά το πρώτο μας live στο Gagarin, ήταν έτοιμο. Προσωπικά για εμένα θέλω να πω ότι λειτούργησε πολύ έντονα σαν μέσο αποφόρτισης συναισθημάτων, μιας και είχα ένα αρκετά μεγάλο διάστημα αποχής σε αντίθεση με τον Χριστόφορο και τον Στέλιο που έπαιζαν σε άλλα συγκροτήματα.
ΑΛ: Περιγράψτε μου τη δημιουργική διεργασία και την διαδικασία της ηχογράφησης του παρθενικού σας άλπουμ Junglehead stories που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2011.
ΚΑ: Επιλέξαμε στο project αυτό να δουλέψουμε με παραγωγό και συνεργαστήκαμε με τον Παναγιώτη Νταβέλο ο οποίος είναι πολύ καλός σε αυτό το αντικείμενο. Στις συζητήσεις που κάναμε αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε ηχογράφηση με ολοκληρωτικά “live” νοοτροπία, πράγμα δύσκολο και με μεγάλες απαιτήσεις στο παίξιμό μας αλλά και στον τρόπο που θα γινόταν η παραγωγή. Θα μπορούσαμε πιo εύκολα να δημιουργήσουμε μια πιο «εντυπωσιακή» τελική μουσική εικόνα βάζοντας δεύτερες και τρίτες κιθάρες, ήχους και εφέ, αλλά προτιμήσαμε την αμεσότητα της πραγματικής μας υπόστασης ως rock’n’roll trio. Έτσι όποιος έρθει να μας ακούσει live στη σκηνή μπορεί να είναι ήσυχος ότι θα ακούσει (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) ό,τι ακούει στο δίσκο μας με επιπλέον την ενέργεια και την «τρέλλα» που πάντα προκύπτουν στις ζωντανές εμφανίσεις και που γουστάρουμε πολύ. Τώρα όσον αφορά την κατάσταση στο studio κατά τη διάρκεια των εγγραφών και των μίξεων, περάσαμε ατελείωτες ώρες με έξαψη, κυνικότητα, γέλιο, εξάντληση, πισίνες ολόκληρες από καφέ και βουνά από τσιγάρα, ξύλο και αγάπη… μια συνηθισμένη ηχογράφηση δίσκου rock’n’roll μπάντας!
ΑΛ: Πώς γεννήθηκε η ιδέα της εικαστικής πλευράς του εξωφύλλου;
ΚΑ: Ήταν μια ιδέα που είχαμε εμείς και ο φωτογράφος και φίλος μας Δημήτρης Μυλωνάς μαζί με τον γραφίστα Χρήστο Ιακωβόγλου ανέλαβαν να την εκτελέσουν. Το άψυχο κεφάλι μιας κούκλας που βρέθηκε στα σκουπίδια (ως σύμβολο πνευματικού και συναισθηματικού τέλματος) φωτογραφήθηκε στο στούντιο μαζί με το ηχείο που είναι η μουσική, το μέσο. Τα διάφορα σύμβολα που ξεπετάγονται από μέσα τους αναφέρονται στην πίστη, στις εξαρτήσεις, την ελευθερία του μυαλού, στον θάνατο, την αγάπη, τις αποδράσεις από την πραγματικότητα, στο ρίσκο. Έννοιες άμεσα συνδεδεμένες με την θεματολογία των στίχων. Γενικά το έχουμε ξαναπεί ότι μας ενδιαφέρει να αναδεικνύονται κι άλλα είδη τέχνης μέσα από την δική μας δουλειά, όπως η φωτογραφία, τα κλιπ εικόνας κ.λπ. Ή έστω μας ενδιαφέρει πολύ να το προσπαθήσουμε…
ΑΛ: Πώς προέκυψε η συνεργασία σου στο soundtrack της ταινίας του Γιώργου Λαζόπουλου Μέδουσα;
ΚΑ: Ο Γιώργος Λαζόπουλος ήταν γνωστός μου. Είναι ένας ξεχωριστός σκηνοθέτης που κατά την δική μου άποψη συνειδητά επέλεξε να πορεύεται στη «σκοτεινή πλευρά του δρόμου» και με τους δικούς του ρυθμούς ως προς τη δημιουργία ταινιών. Όταν μου ζήτησε να γράψω την μουσική για την μεγάλου μήκους ταινία του Μέδουσα ήταν σε μια πολύ «περίεργη» φάση της ζωής μου. Κατανόησα πολλά πράγματα για εμένα αλλά και για την ίδια την μουσική μέσα από αυτό το project. Ήταν σημαντική εμπειρία. Στην Ελλάδα η ταινία δεν έτυχε ιδιαίτερης αναγνώρισης από το Ελληνικό κέντρο κινηματογράφου ή τους διανομείς σε αντίθεση με το εξωτερικό που προσκλήθηκε σε κάποια από τα πιο διάσημα παγκοσμίως φεστιβάλ φανταστικού κινηματογράφου, όπως των Βρυξελλών, του Οπόρτο και του Χιούστον του Τέξας. Στο Χιούστον βραβεύτηκε κιόλας με το 3ο βραβείο…
ΑΛ: Υπάρχουν κάποιες μπάντες ή κάποιες συναυλίες τελευταία που σας άρεσαν ιδιαίτερα;
ΚΑ: Οι BLML του Γιώργου (σσ. Καρανικόλα) με το The Gift, που είναι μια πραγματικά πολύ ιδιαίτερη δουλειά. Από συναυλίες το 80s gathering στο ΑΝ Club με μια περίεργη και ωραία συναισθηματική φόρτιση και φίλους από τα παλιά. Πάντως για να ξαναγυρίσουμε στις μπάντες, να πούμε ότι τα τελευταία χρόνια η Αθήνα και οι άλλες μεγάλες πόλεις κατακλύζονται από πολύ καλά νέα συγκροτήματα και αξιόλογες δουλειές!
ΑΛ: Με τι τρόπο θα υποστηρίξετε την καινούργια σας δισκογραφική δουλειά;
ΚΑ: Την κατάσταση στο χώρο αυτόν στην Ελλάδα λίγο-πολύ την ξέρουμε. Ενώ το επίπεδο και ο αριθμός των συγκροτημάτων έχει πραγματικά εκτοξευτεί, δυστυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο και στον χώρο που τα περιβάλλει. Ενοούμε τα club, τις δισκογραφικές εταιρείες, τους διοργανωτές συναυλιών, τους promoters ως πραγματικούς επαγγελματίες (αν υπάρχουν τέτοιοι). Χωρίς να μιλάμε για όλους βέβαια. Τώρα για συνεντεύξεις (ραδιοφωνικές και στον ηλεκτρονικό τύπο) καθώς και αποστολές promo package για airplays και κριτικές λίγο ή πολύ έχουν ήδη γίνει. Οπότε αυτό που απομένει είναι τα live. Αυτό είναι που γουστάρουμε και πιο πολύ τελικά. Δεν πρόκειται όμως να πάμε να παίξουμε κάπου όπου δεν υπάρχει έστω ο υποτυπώδης σεβασμός για εμάς και γι’ αυτό που κάνουμε. Δηλαδή άρτιες συνθήκες από άποψη τεχνικού εξοπλισμού και συμπεριφοράς απέναντι σε εμάς και τον κόσμο που έρχεται να μας ακούσει. Οι D.I.Y. διοργανώσεις είναι μια άλλη ιστορία (σε γενικές γραμμές μας αρέσουν) και δεν μιλάμε γι’αυτές. Παίζουμε την μουσική μας για εμάς και ένα περιορισμένο αλλά ιδιαίτερο κοινό και το γνωρίζουμε, το κάνουμε συνειδητά και νοιώθουμε πολύ εντάξει με αυτό!
[Review] :: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος “Distortion Tamers: Junglehead Stories” | www.stereoworld.gr | 18 Οκτωβρίου 2011 |
Τους Distortion Tamers τους πρωτογνωρίσαμε τον Μάιο του 2010 όταν έπαιξαν ως support στους Last Drive στη συναυλία τους στο Gagarin, εκείνη, μάλιστα, αποτελούσε και την πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση (περισσότερα για το συγκεκριμένο live εδώ). Οι Distortion Tamers αποτελούν ένα κλασικό rock & roll trio, η μουσική τους πατάει στο garage και το punk του παρελθόντος και παρότι φρέσκοι ως μπάντα, τα 2/3 τους έχουν μακρύ παρελθόν στην εγχώρια rock σκηνή.
Το Junglehead Stories, το ντεμπούτο τους, αποτελεί μια δουλειά γεμάτη παθιασμένο και δυναμικό rock & roll, garage και punk, ένας ήχος, δηλαδή, που συγγενεύει με αυτό των σπουδαίων Last Drive. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν κομμάτια όπως τα γκαζωμένα New Sunrise, Bad Dog και Give Me Soul που κινούνται στο κλασικό garage – punk ύφος. Το θαυμάσιο Sunday Of The Dead αποτελεί ένα καλό δείγμα γραφής των συνθετικών ικανοτήτων του συγκροτήματος, ενώ τα όμορφα ορχηστρικά Swell και Motorcity Surf φλερτάρουν με το surf ήχο. Στα θετικά και η ενδιαφέρουσα διασκευή στο Better Move On του Arthur Alexander (τραγούδι από το μακρινό 1961). Τέλος, δεν μπορούμε να παραλείψουμε το καταιγιστικό Rage στο οποίο η μπάντα καυτηριάζει τη τρέχουσα κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και εκφράζει την οργή που μοιάζει να ξεχειλίζει, με στίχους επιθετικούς και άκρως επίκαιρους.
Οι Distortion Tamers είναι φανερό ότι το διασκεδάζουν πάρα πολύ αυτό που κάνουν, και αυτό το μεταδίδουν και στον ακροατή. Το παίξιμό τους είναι γρήγορο, παθιασμένο και «παλιομοδίτικο» αλλά όχι κολλημένο στο παρελθόν. Το Junglehead Stories είναι ένας ατόφιος rock & roll δίσκος που θα ευχαριστήσει τους πιστούς του είδους. (7/10)
===========================================================
[radio cd presentation] :: Distortion Tamers are debuting tonite on diamonds 95.8fm. rnr just the way we like it.
===========================================================
[radio interview] :: Οι Distortion Tamers καλεσμένοι στην εκπομπή του Αντώνη Φράγκου ”POST ROCK” 105.5 fm (στο κόκκινο) Πέμπτη 15/9/2011 16:30-17:30!! ||| Distortion Tamers guests on the radio show ‘‘POST ROCK” 105.5 fm w/Antonis Fragos, Thursday 15/9/2011 16:30 to 17:30!!
Distortion Tamers @ PostRock radio show (15-09-2011) by Green Cookie records
===========================================================
[Review] :: CyCo Alx | Distortion Tamers – Junglehead Stories (2011) | Rock Nation (13-09-2011)
To Junglehead Stories είναι το πρώτο άλμπουμ των Distortion Tamers. Με ένα πρώτο άκουσμα κάποιος μάλλον θα τους κατηγορηοποιούσε στο Street Punk/Rock, με ένα πιο προσεχτικό όμως άκουσμα, όπου είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα οδηγήσει τον ακροατή στο λιώσιμο του CD, …αρχίζουν τα ζόρια…
Κι εξηγούμαι τι εννοώ ζόρια, εννοώ τα ζόρια που τραβάω εγώ τώρα, γιατί άντε να περιγράψεις πως μπορείς να μπλέξεις τους GBH, τους Social Distortion, τον Johnny Cash (σαν εχθές πέθανε…R.I.P), το pchychobilly, το grunge, το rockabilly, τους Ramones, τους Motorhead (ίσως), τους Soundgarden…και δε συνεχίζω άλλο…και να βγάλεις προσωπικό ήχο;
Oλα αυτά που ανέφερα κι ακόμα παραπάνω, κάνουν οι Distortion Tamers. Εχουν κάνει μια μίξη όλα τα ακούσματα τους, όλα τα κομμάτια νομίζεις ότι κάπου τα έχεις ξανακούσει αλλά τελικά δε τα έχεις ξανακούσει πουθενά!
Ο δίσκος είναι αυτό που λέμε “ταξιδιάρης”, απλά αφήνεσαι χωρίς να προσπαθείς να βάλεις ταμπέλες και η μουσική σίγουρα κάπου θα σε πάει…τελειωμένα μπαρ με τίγκα στο αλκοόλ καταστάσεις θα είναι αυτό τo μέρος; Με μια μηχανή σε κάποιο highway θα είναι; Στην αγκαλιά μιας φτηνής πουτάνας ίσως; Oπως και να έχει, ο προορισμός θα μυρίζει rock ‘n roll και το ταξίδι αλητεία!
Θα ήθελα να σταθώ σε δύο κομμάτια, το πρώτο είναι το instrumental (που εντελώς τυχαία παίζει στο στεροφωνικό μου αυτή τη στιγμή) Swell…είναι το χαμένο κομμάτι του πάζλ στο soundtrack του Pulp Fiction του Tarantino και το άλλο είναι το έπος Hey Bro που με το μόνο που μπορώ να το συγκρίνω είναι το 20 λεπτο Full Metal Jack Off του Biafra με τους D.O.A.
A…για όσους δε το ξέρουν οι Distortion Tamers είναι έλληνες και αποτελούνται από τους :
Κωστής Αναγνωστόπουλος (Kosta.A-Monk) ― κιθάρα/φωνή
Χριστόφορος Τριανταφυλλόπουλος (Silver) ― drums
Στέλιος Voumvakis (PEP) ― μπάσο.
===========================================================
[Review] :: Δημήτρης Γλυφός | “Distortion Tamers – Ένα αυθεντικό R’n’R threesome” | τεύχος #3 – ΝΤΟΥέΝΤΕ magazine
Εικόνα πρώτη: Τρεις τύποι, τα απαραίτητα, χαμηλωμένα φώτα, βύσματα στη θέση τους, τα δέρματα κουρδισμένα, το κλακ των κουμπιών του ενισχυτή στο on, μικροφωνισμοί, αναλογικά πέλματα, μπαγκέτες στο μέτρημα και κορμιά σε έκσταση.
Εικόνα δεύτερη: Κιθάρα, μπάσο, τύμπανα. Μονάδες. Τα γενεσιουργά σύνεργα του Rock ‘n Roll. Μια φωνή που τα παρασύρει. Ομάδα.
Εικόνα Τρίτη: Αλκοόλ, καταχρήσεις, υπόγεια, ιδρώτας και μια αυθεντική προσέγγιση της μουσικής. Χωρίς φτιασίδια, χωρίς το άγχος της αναγνώρισης. Δυναμικό παίξιμο βγαλμένο από παλιές παρέες, όπου οι καβγάδες με τις αγκαλιές απέχουν μία ανάσα.
Εικόνες που διαδέχονται η μία την άλλη κατά την ακρόαση του cd «Junglehead stories» των Distortion Tamers.
Και σκέψεις…
Αίσθηση ακατέργαστου. Συγκροτήματος που ζει για το live κι έχει λιώσει ώρες στα προβάδικα. Στριμωξίδι σε βανάκι και νεανικός ενθουσιασμός. Αλητεία και δίψα για περιπλάνηση. Soundtrack βγαλμένο από σελίδες του Kerouac. Κοψίματα και φράσεις που τα θες στο repeat. Η ροή του album πολύ καλή. Το ένα κομμάτι μπλέκεται στο άλλο με το tracklist να σε κρατά σε εγρήγορση. Η παραγωγή απόλυτα συμβατή με το feeling του συγκροτήματος και το ιστορικό του είδους που αντιπροσωπεύει.
Ο Χριστόφορος (με θητεία στους Purple overdose, No Man’s Land, Allison) στακάτος, λιτός κι ευφάνταστος στα τύμπανα, πονάει τον αυχένα σου που πασχίζει να ακολουθήσει τα bpm του. Ο Στέλιος (ex Drunk Motherfuckers) riffάρει ακατάπαυστα και αποτελεί το ιδανικό ταίρι της μπότας. Είναι λες και παίζει με το δικό του, μοναδικό, τρόπο το μπάσο. Ο Κώστας, η ψυχή του συγκροτήματος, χάνεται στις κλίμακες και την ίντριγκα της παραμόρφωσης, στην παρόρμηση του ανεπιτήδευτου και λυσσάει πάνω από το μικρόφωνο φτύνοντας λέξεις-βιώματα.
Θέλοντας να μάθω περισσότερα για το συγκρότημα και τα σχέδιά του, επικοινώνησα με τον Κώστα Αναγνωστόπουλο και ακολουθεί η συζήτησή μας:
Distortion Tamers…πώς καταλήξατε σε αυτό το όνομα και ποιά είναι τα στοιχεία που συνθέτουν τη μουσική και το εν γένει attitude του συγκροτήματος;
Τον πρώτο καιρό επικεντρωθήκαμε μόνο στο να παίζουμε γιατί αυτό νιώθαμε. Όταν πλησίαζε ο καιρός για την πρώτη ζωντανή μας εμφάνιση στο Gagarin 205 και χρειάστηκε να έχουμε ένα όνομα, ονομάσαμε τη μπάντα Distortion Tamers, γιατί πολύ απλά αυτό κάναμε ως επί το πλείστον μέσα στο practice room. Δαμάζαμε την παραμόρφωση! Πάντως, πιστεύω ότι το όνομα μιας μπάντας λίγη βαρύτητα φέρει στο ξεκίνημα. Η βαρύτητα δημιουργείται από την πορεία της μέσα στο χρόνο και τη στάση της απέναντι στη ζωή, διαμορφώνοντας μνήμες και συναισθήματα στο κοινό. Η απόλαυση του παιξίματος, η live νοοτροπία του συγκροτήματος, η ειλικρίνεια απέναντι στους εαυτούς μας -ως προς τη μουσική και το κοινό- καθώς και η ολοκληρωτική κατάθεση ψυχής στις εμφανίσεις μας, είναι στοιχεία πολύ σημαντικά για εμάς. Να σου πω… και από την πλευρά του κοινού δύο είναι τα στοιχεία που συνεχώς μας επισημαίνουν άγνωστοι μετά τις συναυλίες: «αλητεία και αυθεντικότητα». Αυτό το τελευταίο είναι και το ύψιστο κοπλιμέντο!
Μιας και έχεις πάρει πάνω σου το μεγαλύτερο μερίδιο σύνθεσης, στιχουργικής, οργάνωσης, και διαχείρισης του επικοινωνιακού κομματιού του συγκροτήματος, ποιά η συμβολή των άλλων δύο μελών;
Είναι συνηθισμένο ένα μέλος να «τρέχει» τη μπάντα περισσότερο από τα άλλα και πολλές φορές και δόκιμο. Όμως, οι Distortion Tamers είναι συγκρότημα με όλη τη σημασία της λέξης. Έτσι λειτουργούν παρόλο που η αρχική σύλληψη της δημιουργίας τους, καθώς και τα κομμάτια είναι δικά μου. Ο Χριστόφορος είναι ένας εξαίσιος drummer με πολύ μεγάλη εμπειρία, ο οποίος έχει ήδη χαράξει τη δική του πορεία στο χώρο και ο Στέλιος έχει ταλέντο που ξεχειλίζει πηγαία από μέσα του! Χρειάζεται αυτοεκτίμηση, ταπεινότητα, αυτοπειθαρχία και αυτοπεποίθηση για να κρατούν τη στάση που έχουν απέναντι στη μπάντα. Έχω παίξει σε συγκροτήματα χωρίς να είμαι ο συνθέτης και ξέρω ότι δεν είναι τόσο απλό και εύκολο και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Μα πάνω απ’ όλα, τους ευχαριστώ για τα υπέροχα συναισθήματα που νιώθω όταν ενώνομαι συναισθηματικά, νοητικά και ψυχικά μαζί τους μέσα στο practice room ή επάνω στην σκηνή.
Κώστα, όπως διάβασα στο δελτίο τύπου, είσαι χρόνια στο χώρο. Τι σε κάνει να μην τα παρατάς και να αφοσιώνεσαι στη μουσική;
Η αναγνώριση και η αποδοχή από τους άλλους είναι στοιχεία που κάθε καλλιτέχνης (οποιασδήποτε μορφής τέχνης) αποζητά και θα ήταν ψέμα εάν έλεγα ότι δε μου αρέσουν. Τα πραγματικά και σημαντικά αίτια όμως είναι αυτή η εσωτερική και πανίσχυρη επιθυμία και έλξη να γίνω αγωγός σε αυτό το «κάτι», που συχνά-πυκνά με κυριεύει και με διατάζει δίνοντας μου παράλληλα οδηγίες για το πως θα πλάσω, θα διαμορφώσω, θα εξωτερικεύσω και θα εκτελέσω τις μελωδίες, τους στίχους και τα συναισθήματα με τα οποία με τροφοδοτεί. Όταν λοιπόν συμβαίνει αυτό, νιώθω και πάλι άνθρωπος, νιώθω να ανασαίνω φυσιολογικά κι ότι έχω βρει τη θέση μου στον κόσμο και ότι αυτός έχει αξία. Όταν στη διαδικασία αυτή προστεθεί και το κοινό, τότε τα πράγματα απογειώνονται και γίνονται πραγματικά πνευματικά.
Ποιά η ιστορία του εξωφύλλου; Πώς μπορούμε να συνδυάσουμε όλα αυτά τα στοιχεία όπως μια πλαστική κούκλα βιτρίνας και ένα ηχείο ενισχυτή με σταυρούς, όπλα, μνήματα, χελιδόνια, κιθάρες, καρδιές και σπαθιά;
Προσπαθούμε και θα προσπαθούμε να συνδυάζουμε διάφορες μορφές τέχνης (φωτογραφία, clip εικόνας κλπ.) με τη μουσική μας, σε οποιοδήποτε επίπεδο (εξώφυλλα δίσκων, ζωντανές εμφανίσεις), αφήνοντας και άλλους καλλιτέχνες να εκφραστούν μέσα από αυτά. Είναι κάτι που το θέλουμε και μας αρέσει. Το συγκεκριμένο εξώφυλλο έγινε από το Δημήτρη (Milo) Μυλωνά, γνωστό φωτογράφο και φίλο του συγκροτήματος, ο οποίος απέδωσε πολύ ισορροπημένα και με καλλιτεχνική νοοτροπία τον τίτλο του άλμπουμ, «Ιστορίες ενός τρελαμένου μυαλού», φωτογραφίζοντας και συνθέτοντας στο στούντιό του τα στοιχεία που ανέφερες. Τα σύμβολα που ξεχύνονται από αυτό το μυαλό μέσω του ηχείου αναφέρονται στα πράγματα για τα οποία μιλάει αυτό το άλμπουμ, τα ταξίδια, την αγάπη, την αγωνία, την ταλαιπωρία και την ουτοπία των ναρκωτικών, το θάνατο, τη μουσική, το ρίσκο, τα προβλήματα με το νόμο, την πίστη και την ελπίδα στη ζωή μας.
Πρόλαβες την επόμενη ερώτησή μου, για το πού αναφέρονται οι στίχοι σας. Κάποια εμμονή –με την καλή έννοια του όρου- υπάρχει με τις πόλεις σα σκηνικό της μουσικής σας;
Οι στίχοι αναφέρονται σε όλα όσα είπα παραπάνω. Η μεγαλούπολη είναι, ούτως ή άλλως, ισχυρό στοιχείο στη μουσική μας αφού και ο χαρακτήρας του ήχου μας είναι επηρεασμένος από μουσικές σκηνές μεγαλουπόλεων όπως του Ντιτρόιτ και της Νέας Υόρκης του ‘60-‘70. Όλοι μας ζούμε στην Αθήνα, ενώ εγώ έζησα και 12 χρόνια στη Φρανκφούρτη. Μας ασκεί μια ιδιαίτερη γοητεία η πόλη. Δε νομίζω ότι υπάρχει όμως κάποια εμμονή –με την καλή έννοια του όρου- με τις πόλεις σα σκηνικό της μουσικής μας. Εμμονή θα μπορούσε να υπάρχει με τη φράση «Be yourself» που δεν υπάρχει πουθενά αυτολεξεί στο άλμπουμ. Κι όμως είναι παντού! Ή με τη λέξη «soul».
Όσον αφορά την παραγωγή και την ηχογράφηση του album, πώς έγινε;
Στην παραγωγή του δίσκου συνεργαστήκαμε με τον Παναγιώτη Νταβέλο, έναν καταπληκτικό παραγωγό με βαθιά αγάπη και γνώση του αντικειμένου του. Με τον Παναγιώτη είχαμε συνεργαστεί και στο παρελθόν όταν είχα συνθέσει τη μουσική για την κινηματογραφική ταινία «Μέδουσα» και τότε, όπως και τώρα, περάσαμε εκατοντάδες ώρες στο στούντιο έχοντας εξαιρετική χημεία, ακροβατώντας ανάμεσα στην έξαψη και στη δημιουργία, στην εξάντληση, στη φιλοσοφία και τον κυνισμό. Η συμβολή του σε αυτό το άλμπουμ ήταν καθοριστική και τον ευχαριστούμε πολύ για αυτό. Αποφασίσαμε ότι θέλαμε η φιλοσοφία της ηχογράφησης να είναι 100% με live νοοτροπία (χωρίς καθόλου overdubs), καθαρόαιμο rock & roll trio, πράγμα δύσκολο και απαιτητικό σε επίπεδο εκτέλεσης αλλά και παραγωγής. Νιώθουμε όλοι πολύ χαρούμενοι και ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα!
Πότε κυκλοφορεί επίσημα το album, πού θα μπορεί να το βρίσκει ο κόσμος και ετοιμάζετε κάποιο ιδιαίτερο event χάριν της κυκλοφορίας;
Το άλμπουμ κυκλοφορεί επίσημα από την Green Cookie Records, δισκογραφική με έδρα τη Θεσσαλονίκη, στις 19 Σεπτεμβρίου 2011. Το release party και η ζωντανή παρουσίαση του δίσκου θα γίνει στο Closer bar (Ιπποκράτους 150) στην Αθήνα στις 16 Σεπτεμβρίου στις 22:30, ημέρα Παρασκευή με ελεύθερη είσοδο. Θα είναι ένα rock & roll party με τους καλούς φίλους Alex k. & Chris B.I. (The Last Drive) στα decks για τις μουσικές επιλογές. Το που θα μπορεί ο κόσμος να αγοράσει το άλμπουμ θα αναρτηθεί σύντομα στα site μας: Facebook Profile | Facebook Page | Myspace
ΥΓ: Rage: Track-σύντροφος για τις επικείμενες πορείες στους δρόμους της Αθήνας.
DISTORTION TAMERS: “Junglehead Stories” (CD)
OUT @ 19 September 2011 !!!
DISTORTION TAMERS “Junglehead Stories” CD
| gigs | photos | mp3’s | videos |
“Junglehead Stories” CD | GC027 | 2011 | one-sheet | one-sheet (greek) | reviews
[1]. New Sunrise [2]. Sunday of the Dead [3]. Bad Dog [4]. Give Me Soul [5]. Better Move On * (Arthur Alexander) [6]. Swell [7]. Down in the Hole [8]. Motorcity Surf [9]. Rage [10]. Hey Bro
DISTORTION TAMERS
Distortion Tamers is a R’N’R trio from Athens/Greece which plays pure, primitive and explosive music based on the primary feelings and the joy of R’N’R. Rock, garage, surf, psychobilly and punk flavors mixed with their “live on stage attitude” create their own style of sound, expressing THEIR nowadays version of rock and roll.
They were formed at the end of 2009, played their debut gig on May 2010 (opening for the underground Greek band The Last Drive) getting excellent reviews from the Greek press.
Distortion Tamers’ line-up is:
Kostis Anagnostopoulos (Kosta.A-Monk) ― Guitar/Vocals.
The basic composer of the band with two decades of experience on his back with bands from both local bands and in other places in Europe (Germany), had already have a considerable huge amount of experience on the R’N’R subject. He also composed the music for the film ‘MEDUSA’ (science fiction award in Houston Texas USA film festival) and participated in the making of several recordings and live performances.
Christophoros Triantaphillopoulos (Silver) ― Drums.
With more than 20 years of service as the drummer of Greek neo-psychedelic pioneers Purple Overdose and No Man’s Land he also had the pleasure to contribute in the making of 12 records.
Stelios Voumvakis (Pep) ― Bass.
The 22-year-old potentially talented bass player (the fresh blood in the Tamers line up)!
As you’re reading this Distortion Tamers have just finished recording their debut album “Junglehead Stories” which will be released by Green Cookie records.
In their plans is to continue creating R’N’R records and play R’N’R gigs!
… STAY TUNED !!!
MySpace | Facebook | Reverbnation | Booking & Management
DISTORTION TAMERS: “Faith In You” 12″EP (Reviews)
www.exostispress.gr, Rock ‘n’ Roll Circus, (500+471, 10/10/2013), Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης
Συνέντευξη των Distortion Tamers
Μ’ αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου Faith In You, οι Distortion Tamers ταξιδεύουν στη Θεσσαλονίκη, όπου θα ξανασυναντήσουν τους φίλους τους στη συμπρωτεύουσα, ενάμιση χρόνο μετά την τελευταία τους εμφάνιση εκεί. Το Rock ‘n’ Roll Circus μίλησε αποκλειστικά με τον κιθαρίστα και τραγουδιστή του συγκροτήματος, KostaA.-Monk.
Κωστή, χαίρομαι που μιλάμε μαζί. Νέο EP για την μπάντα, με τίτλο Faith In You. Πες μου λίγα λόγια για το άλμπουμ…
Γεια σου Αρχιμήδη και σ’ ευχαριστώ για τη φιλοξενία στο Rock ‘n’ Roll Circus!
Το Faith In You, λοιπόν, είναι η δεύτερη δισκογραφική μας δουλειά. Ηχογραφήθηκε το χειμώνα του 2013 – στο ‘Mood’ studio (την «βάση» των Tamers) – στην Αθήνα, με υπεύθυνο ήχου (μαζί μ’ εμάς) στην παραγωγή, τον Παναγιώτη Νταβέλο. Στην κιθάρα και τα φωνητικά είμαι εγώ, στα τύμπανα ο Χριστόφορος και στο μπάσο και τα δεύτερα φωνητικά ο Αλέξης! Το artwork είναι του Τάσου Σαβουλίδη, με φωτογραφίες του Δημήτρη (milo) Μυλωνά. Κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο με μια συνεργασία από δύο εταιρείες της Θεσσαλονίκης, τη δική μας Green Cookie records (έχουμε κάνει και τον πρώτο μας δίσκο μαζί) και την Dia De Los Muertos records, σε 150 κόπιες μαύρου βινυλίου 180gr και σε 100 συλλεκτικά αριθμημένα boxset με έγχρωμο βινύλιο και διάφορα δώρα μέσα. Απ’ όσο ξέρω, το boxset έχει ήδη εξαντληθεί σχεδόν απ’ την προπώλησή του, ενώ για την απλή έκδοση, όποιος τη θέλει, θα πρέπει να κοιτάξει στα δισκάδικα ή στο site: www.greencookie.gr για να μάθει εάν υπάρχουν διαθέσιμα κομμάτια ακόμα!
Στο άλμπουμ – όπως ανέφερες – παίζει μπάσο ο AlexK (Last Drive). Πως έγινε αυτή η συνεργασία; Θα είναι μαζί σας και στα live του συγκροτήματος;
Ο Αλέξης ήρθε να καλύψει ένα κενό στη θέση του μπασίστα που προέκυψε το διάστημα που είχαμε προγραμματίσει την ηχογράφηση του δίσκου. Έτσι, απλά και άμεσα, όπως είχαμε κάνει και παλιότερα σε μια άλλη δισκογραφική μου δουλειά – με το 7’’ των EELS – μαζί με τον Chris B.I. και τον B. George Bop! Όπως και τ’ άλλα παιδιά, έτσι κι ο Αλέξης είναι αδελφός στο rock ‘n’ roll! Η σχέση και η γνωριμία μας βρίσκεται στην τρίτη δεκαετία πια, έχουμε κάνει διάφορα μαζί επάνω στη μουσική και πάντα ήταν ιδιαίτερα όμορφα! Νιώθω πάντα μεγάλη τιμή, όταν συνεργάζομαι με μουσικούς σαν αυτούς που προανέφερα κι αυτό ένιωσα και με τον Αλέξη (άσχετα με το πόσο γνωριζόμαστε και τι έχουμε κάνει στο παρελθόν) κι αυτή τη φορά. Κατά τ’ άλλα, κι οι τρεις μας είμαστε ικανοποιημένοι και γουστάρουμε πολύ που ηχογραφήσαμε και εναποθέσαμε στο χρόνο, με ειλικρίνεια και απλότητα, ένα δίσκο με παιξίματα βγαλμένα κατ’ ευθείαν μέσα απ’ την ψυχή μας. Ήταν όμορφη διαδικασία και την ευχαριστηθήκαμε πραγματικά! Τη θέση του μπασίστα στους Tamers τώρα κατέχει ο Βερολινέζος Manuel de Villiers, ένας έμπειρος rock ‘n’roll μουσικός – θα τον δείτε στην συναυλία μας στο Silver Dollar, στη Θεσσαλονίκη, το Σάββατο 19 Οκτωβρίου. Τον Αλέξη όμως θα τον έχουμε κοντά μας στην συναυλία στο ΑΝ κλάμπ μία εβδομάδα πρίν, για να γιορτάσουμε μαζί κι επάνω στη σκηνή την κυκλοφορία του Faith In You!
Τέσσερα νέα κομμάτια, λοιπόν, τα οποία – πιστεύεις – αντικατοπτρίζουν τους Distortion Tamers στην τωρινή τους φάση; Θέλω να πω, υπάρχει συνάφεια – μουσική/ στιχουργική – με το προηγούμενο cd Junglehead Stories;
Σίγουρα, τα νέα κομμάτια αντικατοπτρίζουν τη φάση που βρισκόμασταν την περίοδο που δημιουργήθηκαν και ηχογραφήθηκαν, γιατί έτσι λειτουργούν οι Tamers. Αυτός πιστεύω είναι κι ο κυριότερος λόγος για να γράψει κάποιος κομμάτια και να δημιουργήσει ένα δίσκο. Να εξωτερικεύσει το πως νιώθει την συγκεκριμένη εκείνη περίοδο που συνθέτει και ηχογραφεί, να μιλήσει για το τι τον ενοχλεί, τι ονειρεύεται, να μιλήσει για αισθήσεις και συναισθήματα, για πάθη, να θυμηθεί, να ξεχάσει! Εφόσον εγώ «γράφω» όλα τα κομμάτια, είναι φυσιολογικό – σε ένα πολύ βαθύ επίπεδο – να υπάρχει μουσική κυρίως αλλά και στιχουργική συνάφεια στους δίσκους του συγκροτήματος, ακόμα κι’ όταν αυτοί φαίνονται διαφορετικοί μεταξύ τους. Με μια πιό απλή και «φυσιολογική» προσέγγιση όμως, πιστεύω ότι το Junglehead Stories και το Faith In You έχουν αρκετές διαφορές μεταξύ τους, τόσο σε επίπεδο μουσικής και παραγωγής, όσο και σε επίπεδο στιχουργικό και συναισθημάτων. Στο Junglehead Stories υπάρχουν πολύ έντονα τα στοιχεία της ωμής, αληθινής αποφόρτισης μέσω του ακατέργαστου ήχου και της ειλικρινούς εξομολόγησης, καθώς κι οι επαναλαμβανόμενες αναφορές σε δαιδαλώδεις διαδρομές στον εσωτερικό κόσμο του ατόμου ανάμεσα σε ελαττώματα και πάθη. Το Faith In You «αναδύθηκε» λιγότερο επιτακτικά και κινείται παράλληλα με τον εσωτερικό κόσμο του ατόμου και στο κοινωνικό επίπεδο γύρω του. Οι ήχοι και τα παιξίματα έχουν λιγότερη ένταση αλλά μεγαλύτερο συναισθηματικό βάθος και εύρος, εκφράζονται επιθυμίες, προτείνονται λύσεις. Είναι δυο διαφορετικές φάσεις της μπάντας δημιουργικά και νιώθουμε καλά μ’ αυτό, δε μας ενδιαφέρει τίποτα άλλο από τα «πρέπει» και τα «μη»! Δύο δίσκοι, δύο διαφορετικές στάσεις στο ταξίδι της μπάντας που συνεχίζεται. Έτσι το βλέπουμε εμείς!
Έχεις πλούσιο βιογραφικό στα μουσικά πράγματα της χώρας – κι όχι μόνο. Αλήθεια, πως βλέπεις την κατάσταση στην ελληνική σκηνή; Βγαίνουν νέα συγκροτήματα άξια λόγου αναφοράς; Υπάρχουν δουλειές που τυγχάνουν αναγνώρισης; Ή «ματαιότης ματαιοτήτων…»;
Καθόλου ματαιότης, φίλε! Το έχω ξαναπεί πολλές φορές, το επίπεδο των ελληνικών συγκροτημάτων, της συγκεκριμένης σκηνής, από πλευράς μουσικής, έμπνευσης, άποψης και στιλ είναι πραγματικά σε πολύ καλό σημείο! Είναι αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης, η αίσθηση που έχουν οι νεότεροι σήμερα σε σχέση με παλιότερα (που είναι και η πραγματικότητα), ότι είναι μέλη της ίδιας κοινωνίας, με τις ίδιες πάνω – κάτω παραστάσεις, οι δυνατότητες που αυτή δημιουργεί στην προβολή της δουλειάς τους (περιοδείες, ξένες δισκογραφικές κλπ), όλα αυτά έχουν αλλάξει τελείως το τοπίο. Μ΄αρέσουν οι δουλειές των Social End Products, Dark Rags, Bazooka, Velvoids, Ducky Βoyz, Dustbowl, BLML, Deus Ex Machina και φυσικά των Last Drive. Σίγουρα ξεχνώ πολλές, το πραγματικό ζήτημα όμως είναι ότι εάν οι γύρω απ’ τα συγκροτήματα ειδικότητες, όπως οι managers, οι promoters, οι ιδιοκτήτες των club, οι δισκογραφικές εταιρείες κλπ δεν καταφέρουν να δημιουργήσουν τις συνθήκες ώστε να έχουν ένα ελκυστικό αντικείμενο (μουσική) για να διαχειριστούν, τότε δεν πρόκειται να γίνει κάτι πραγματικά πολύ καλό σε επίπεδο σκηνής και το ελληνικό rock ‘n’ roll θα συνεχίζει να βασίζεται αποκλειστικά στον ενθουσιασμό και την αγάπη των ανθρώπων του να παίζει μουσική. Έχω ζήσει χρόνια στη Γερμανία, χώρα που έχει “εξάγει” μεγάλα συγκροτήματα και – πιστέψτε με – εδώ νιώθω πολύ πιο έντονα απ’ τις μπάντες όλα αυτά τα κυρίαρχα στοιχεία που διαμορφώνουν αυτό που λέμε Rock ‘n’ Roll!
Πιστεύεις ότι βοηθάει στους δύσκολους αυτούς καιρούς η μουσική; Έχει λόγο ύπαρξης το rock ‘n’ roll σε περιόδους κρίσης σαν κι αυτή που διανύουμε;
Η μουσική και το rock ‘n’ roll έχουν λόγο ύπαρξης, ούτως ή άλλως, οποιαδήποτε στιγμή και δευτερόλεπτο μέσα στο χρόνο της ζωής μας. Σ’ αυτήν τώρα την περίοδο, την “περίεργη”, της κρίσης, που εγώ την νιώθω γενικότερη κι όχι μόνο οικονομική, υπάρχει κι ένας λόγος παραπάνω. Είναι ο ίδιος λόγος που αναπτύχθηκε η blues, η folk, τα ρεμπέτικα – αν θέλεις – σε παρόμοιες περιόδους καταπίεσης και δυσκολιών σε διάφορες κοινωνίες, μεγάλες ή μικρές. Είναι η ανάγκη για επιβεβαίωση της ανθρώπινης υπόστασης, ελεύθερης, μ’ αξιοπρέπεια και μέλλον. Η ανάγκη να καλυφθεί η τρύπα που δημιουργεί η εκάστοτε «κρίση», ανάγκη να ισοσταθμιστούν αυτά που χάνονται μ’ άλλα που γεννιούνται απ’ τη μουσική, πραγματικά ή μη! Κοίτα πόσοι δίσκοι βγήκαν στην δική μας «σκηνή» τα τελευταία δύο χρόνια ολοφάνερα γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο! Και το Faith In You επίσης είναι ένας απ’ αυτούς…
Μίλησε μου, τέλος, και για το live στη Θεσσαλονίκη, στις 19/10. Τι θα περιμένουμε;
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που αγαπάμε και που γουστάρουμε πολύ! Νιώθουμε έντονη την αγάπη και τη στήριξη προς την μπάντα απ’ αυτή την πόλη κι έχουμε πολλούς καλούς φίλους…Άλλωστε, και τα πρώτα βήματά μας δισκογραφικά από εκεί τα ξεκινήσαμε με την Green Cookie records. Δε μου πολυαρέσουν οι υποσχέσεις και προτιμάω τις πράξεις, αυτό που σίγουρα μπορώ όμως να πω για το live στο Silver Dollar είναι ότι εμείς θα δώσουμε το 100% (πράγμα πολύ σημαντικό για εμάς) και θα προσπαθήσουμε μέσα απ’ τη μουσική μας να δείξουμε και να μοιραστούμε μαζί το από που ερχόμαστε, πως έχουμε ζήσει και πώς βλέπουμε τα πράγματα γύρω μας αυτούς τους περίεργους καιρούς που ζούμε! Θα παίξουμε το υλικό και των δύο δίσκων μας καθώς και κάποια άλλα κομμάτια που αγαπάμε και ελπίζουμε να περάσουμε όλοι μαζί ένα όμορφο Σαββατόβραδο αγνού rock ‘n’roll, όπως λέει κι ο τίτλος του event!
Κωστή, σ’ ευχαριστώ για το χρόνο που μου διέθεσες…Ο επίλογος σ’ εσένα. Τα λέμε ξανά σε λίγες ημέρες…
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Γιάννη απ’ το Silver Dollar και την Ιωάννα, τον Κώστα και όλο το Ήλιος bar crew και κυρίως τον καλό φίλο Αλέκο (Gulag) για την υποστήριξη!
Ευχαριστούμε πολύ κι εσένα Αρχιμήδη και θα τα πούμε από κοντά…
Πηγή: #ixzz2hSE7Bunh
=====================================================================
LOCAL HEROES, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ — October 8, 2013 at 6:00 pm
Oι Distortion Tamers πρόσφατα κυκλοφόρησαν το νέο τους EP, “Faith In You” και μας το παρουσιάζουν το ερχόμενο Σάββατο στο ΑΝ Club. Ο Γιώργος Χούλλης δεν έχασε την ευκαιρία και συνομίλησε με τον τραγουδιστή και κιθαρίστα της μπάντας Κώστα Αναγνωστόπουλο.
Πρώτα απ’ολα θα ήθελα να μας δώσεις ενα ιστορικό της μπάντας καθώς και το σημερινό της line up.
Η πρώτη εμφάνιση των Distortion Tamers έγινε τον Μάιο του 2010 και από τότε μέχρι τώρα έχουμε κάνει διάφορες εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, έχουμε κυκλοφορήσει ένα CD, το ‘’Junglehead Stories’’, ένα vinyl E.P. το ‘’ Faith In You’’ και έχουμε συμμετάσχει σε τρείς συλλογές. Το line up της μπάντας στο ξεκίνημα ήταν ο Χριστόφορος Τριανταφυλλόπουλος στα τύμπανα, ο Στέλιος Βουμβάκης στο μπάσο, κι’ εγώ, στην κιθάρα και τη φωνή. Αυτή τη στιγμή την θέση του Στέλιου, στο μπάσο και τα δεύτερα φωνητικά, έχει πάρει ο Γερμανός Manuel de Villiers, ενώ το κενό που δημιουργήθηκε στο ενδιάμεσο διάστημα και στις ηχογραφήσεις του ‘’ Faith In You’’ κάλυψε ο καλός μας φίλος Alex K. των Last Drive!
“Faith In You” ο τίτλος της καινούργιας σας δουλειάς. Τι ακριβώς δηλώνει ο τίτλος;
Αυτός ο δίσκος είναι μία ενότητα από τέσσερα κομμάτια τα οποία σε στιχουργικό επίπεδο μιλούν για τον άνθρωπο μέσα σε αυτούς τους δύσκολους και περίεργους καιρούς που ζούμε. Αναφέρονται στο εξωτερικό, κοινωνικό του περιβάλον καθώς και στον εσωτερικό και συναισθηματικό του κόσμο σε σχέση με αυτό. Σε αυτόν λοιπόν τον άνθρωπο, που θα μπορούσε να είμαι εγώ, εσύ ή ο καθένας από εμάς, εμείς έχουμε πίστη! Αυτό είναι το νόημα του τίτλου..απλά! Πιστεύουμε σε πράγματα που υπάρχουν μέσα στους περισσότερους από εμας, όπως η θέληση για κάτι καλύτερο, η αγάπη, η αλληλεγγύη και σ’αυτούς τους καιρούς μάλλον τα χρειαζόμαστε όλοι. Δεν κρύβεται κάποιο πολύπλοκο νόημα στον τίτλο…
Που πιστεύεις οτι έχει σημειωθεί πρόοδος σε σχέση με το προηγούμενο “Junglehead Stories”;
Κοίταξε..αυτοί οι δύο δίσκοι όπως έχω πεί πολλές φορές είναι δύο διαφορετικά project, σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα και φάσεις της μπάντας και ηχογραφημένα με διαφορετική φιλοσοφία το καθ’ ένα. Το ‘’Junglehead Stories’’ είναι ακατέργαστο και ‘’ωμό’’ γιατί έτσι το επιθυμούσαμε, σε αντίθεση με το ‘’ Faith In You’’ που είναι πιο ‘’smooth’’ αλλά με μεγαλύτερο βάθος και εύρος συναισθημάτων και ήχων. Δεν μπορώ να μπω στη διαδικασία να ψάξω να βρω σημεία που έχει σημειωθεί πρόοδος σ’ αυτόν τον δεύτερο δίσκο γιατί για εμένα πρόοδος είναι ακριβώς η πορεία της μπάντας, το ότι βρεθήκαμε σε μια φάση διαφορετική και την αποτυπώσαμε στο βινύλιο και τον χρόνο. Δεν μας απασχόλησαν σκέψεις για ‘’συνέχεια’’ και για ‘’ίδιο στυλ’’ με τον πρώτο δίσκο ή το τι θα ήθελε να ακούσει ο κόσμος από εμας σε αυτην την δεύτερη δουλειά μας. Πήγαμε λίγο παρακάτω ακριβώς όπως το νοιώθαμε εκείνο τον καιρό, αυτό έχει σημασία…
Πως προέκυψε η συμμετοχή του Alex K. στο “Faith In You” και πόσο επηρέασε το τελικό αποτέλεσμα;
Μετά την φιλική αποχώρηση του Pep από το συγκρότημα (που επί τη ευκαιρία να πω ότι θα τον έχουμε μαζί μας στις 12 του Οκτώβρη στο ΑΝ κλαμπ μαζί με άλλους εκλεκτούς φίλους για να γιορτάσουμε παίζοντας κάποια κομμάτια μαζί), μας προέκυψε ένα κενό στη θέση του μπασίστα στο χρονικό διάστημα που είχαμε προγραμματίσει την ηχογράφηση του δίσκου. Δεν μου ήταν και πολύ εύκολο να φανταστώ κάποιον άλλον για να καλύψει αυτό το προσωρινό κενό εκτός του Αλέξη! Είναι ένας καλός φίλος, που όλοι ξέρουμε τι έχει προσφέρει στην r’n’r σκηνή της Ελλάδας όλα αυτά τα χρόνια! Έχουμε κάνει διάφορα πράγματα μαζί στο παρελθόν (δισκογραφικές δουλειές και άλλα) και είναι πάντα πρόθυμος να βοηθήσει σε οτιδήποτε γουστάρει πραγματικά, υπηρετεί το ροκ εντ ρολ. Αφού μιλήσαμε για τα κομμάτια, τα πήρε έτοιμα από συνθετικής απόψεως, τα προβάραμε όλοι μαζί και τα ηχογραφήσαμε. Σε ένα ‘’τριο’’ δεν είναι δυνατόν ο καθένας από τους τρεις να μην επηρεάσει το αποτέλεσμα. Οπότε υπό αυτή την έννοια σαφώς και ο Αλέξης επηρέασε το αποτέλεσμα, έγραψε πολύ ‘’ζόρικα’’ μπάσα και έκανε πολύ όμορφα φωνητικά. Δεν χρειάστηκαν και πολλά-πολλά λόγια ανάμεσα στους τρεις μας καθ’όλη τη διάρκεια της φάσης, αφήσαμε την καρδιά μας να μιλήσει, τη μουσική και ήταν και το πιο ωραίο που μπορούσαμε να κάνουμε!
Ποιός είναι υπεύθυνος για το artwork;
Το artwork το επιμελήθηκε ο Τάσος Σαβουλίδης και όλες οι φωτογραφίες του δίσκου είναι του Δημήτρη (milo) Μυλονά. Είναι και οι δύο φίλοι και άτομα με υψηλή καλλιτεχνική αίσθηση καθώς και σε βάθος γνώστες της ροκ εντ ρολ κουλτούρας. Επίσης για τον ήχο μας στις ηχογραφήσεις και την παραγωγή (εκτός από εμάς) φρόντισε ο Παναγιώτης Νταβέλος που έκανε και σε αυτόν τον δεύτερό δίσκο μας καταπληκτική δουλειά. Είμαστε πολύ χαρούμενοι με το αποτέλεσμα σε όλα αυτά τα επίπεδα και τους ευχαριστούμε όλους πολύ!
Η καινούργια σας δουλειά θα κυκλοφορήσει και σε περιορισμένη έκδοση βινυλίου. Δώσε μας λίγες πληροφορίες γύρω απ’αυτήν.
Το “Faith In You” κυκλοφορεί στα δισκάδικα από τις 12 Σεπτεμβρίου από την Green Cookie records και την Dia de los muertos records σε 150 κόπιες μαύρου βινυλίου 180 γραμμαρίων + download code και 100 κόπιες box set με έγχρωμο βινύλιο 180gr και διάφορα extras, όπως κονκάρδα, αυτοκόλλητο, υπογεγραμένη από εμάς φωτό, το πρώτο μας cd ‘’Junglehead Stories’’, download code. Η απλή έκδοση μπορει να ‘’ξανακοπεί’’, η έγχρωμη στο box set δεν θα ξαναβγεί ποτέ έτσι, θα παραμείνει συλλεκτική!
Ποιά η άποψη σου για το revival του βινυλίου; Πιστεύεις οτι βοηθά τις σημερινές γενιές να γνωρίσουν τη μουσική καλύτερα η οτι είναι απλά μια αναλαμπη;
Το ότι το βινύλιο τα τελευταία χρόνια έχει κάνει ένα εντυπωσιακό come back είναι κάτι που το γουστάρω πολύ και για εμένα δεν είναι τυχαίο. Ζούμε στην εποχή της αστραπιαίας και απίστευτου όγκου πληροφορίας για τα πάντα, κατ’επέκταση και για την μουσική. Αυτό δεν είναι και απαραίτητα πάντα καλό ως προς την ποιότητα της καθημερινότητάς μας. Θέλει διάκριση και σκέψη για το πώς θα χειριστούμε όλα αυτά από τα οποία κατακλυζόμαστε. Η τεράστια ποσότητα μουσικής στην οποία έχουμε πρόσβαση μπορεί να είναι πολύ, μπορεί να γίνει και τίποτα όμως. Εγώ θυμάμαι που αγοράζαμε το βινύλιο με κανένα φίλο και ακολουθούσε..ιεροτελεστία στο σπίτι για να το δουμε, να το κατανοήσουμε, να το ακούσουμε! Για εμένα το βινύλιο δίνει άλλη οντότητα, μεγαλύτερο ειδικό βάρος στην έννοια ‘’μουσική δουλειά’’ ενός καλλιτέχνη ή ενός συγκροτήματος και έτσι το αντιμετωπίζει και αυτός που θα το αγορασει για να το ακούσει. Σου το μεταδίδει αυτό, από μόνο του. Ακόμα και στον ήχο τα βινύλια είναι πιο ‘’smooth’’ πιο ‘’ανθρώπινα’’. Υπό αυτή την έννοια πιστεύω ότι ναι, το βινύλιο βοηθάει τις σημερινές γενιές να γνωρίσουν την μουσική με έναν άλλο τρόπο, βαθύτερο, λιγότερο αγχωμένο και πιο προσωπικό…όχι όμως ότι όποιος νοιώθει και θέλει πραγματικά να γνωρίσει την μουσική δεν θα τη γνωρίσει και αλλιώς, με οποιοδήποτε άλλο μέσον!
Κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι οι στίχοι σας. Πόσο σας έχει επηρεάσει η δύσκολη εποχή που ζούμε;
Όπως όλοι, νοιώθουμε στο πετσί μας τον πόνο, την θλίψη, την ανασφάλεια, τον φόβο και την οργή και διψάμε για δικαιοσύνη, για αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια. Φίλε.. σε τέτοιες εποχές σαν αυτές που ζούμε και κάτω από τέτοιες συνθήκες, είναι πολύ δύσκολο να γράψεις κομμάτια που να μιλούν για κάτι διαφορετικό!
Και απο μουσικής πλευράς ποιές είναι οι επιρροές σας (μπάντες,μουσικοί κλπ);
Velvet Underground, The Cramps, The Kings, The Gun Club, The Wipers, Suicide, Rolling Stones, Ramones, Miles Davis, Tom Waits, Grateful Dead, Johnny Cash, The Stooges, MC5, The Birthday Party, Hoodoo Gurus, Bob Dylan, Radio Birdman, The Vibes, τα παλιά blues, τα παλιά ρεμπέτικα , Link Wray, Agent Orange και …μερικές χιλιάδες ονόματα ακόμα!
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας πλάνα;
Δεν έχουμε καθίσει να συζητήσουμε για να καθορίσουμε την πορεία των Tamers, μια συγκεκριμένη διαδρομή ή συγκεκριμένα πλάνα. Από τα λίγα που έχουμε πει ως προς αυτό και κυρίως από το τι νοιώθει και λαμβάνει ο ένας απ’τον άλλον μπορώ να πω ότι πάνω απ’όλα θέλουμε να νοιώθουμε καλά μεταξύ μας και με αυτό που κάνουμε. Θέλουμε να κυκλοφορούμε έναν δίσκο κάθε έναν-ενάμισι χρόνο και να παίζουμε σε λίγες αλλά καλές συναυλίες. Έχουμε ένα live gig στο ΑΝ κλαμπ, το Σάββατο 12/10 στην Αθήνα, όπου θα παρουσιάσουμε τον δίσκο με τον Αλέξη και θα γιορτάσουμε παίζοντας και με άλλους εκλεκτούς φίλους (Chris B.I., Νίκος Τσουλούφης, Pep, Eva K.) την κυκλοφορία του ‘’ Faith In You’’ και αμέσως μετά, το Σάββατο 19/10 θα παίξουμε στο Silver Dollar στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη που αγαπάμε πολύ και που νοιώθουμε ότι υπάρχουν πολλοί που μας αγαπάνε! Πάντως..μην το αναβάλετε εάν έχετε σκοπό να έρθετε σε κάποια συναυλία μας γιατί πραγματικά δεν θα είναι πολλές!
=====================================================================
Οι Distrortion Tamers επέστρεψαν με το νέο τους EP.
Ενάμιση χρόνο μετά το “παρθενικό” album του συγκροτήματος “Junglehead Stories” η limo των Distortion Tamers ξαναβγαίνει στους δρόμους της μεγαλούπολης του 2013, θαρρείς μέσα από ένα παλιό αυθεντικό γκαράζ της δεκαετίας του εβδομήντα.
Ο δίσκος αυτός περιέχει 4 κομμάτια, τα οποία είναι όλα μοναδικά. Απλά υπέροχες συνθέσεις, όμορφες μελωδίες που μπορούν να σε ταξιδέψουν και να σου κρατήσουν παρέα όταν θες να κάτσεις να σκεφτείς αλλά και να περάσεις καλά και μουσικά συστατικά που δίνουν μία ιδιαίτερη πινελιά στον δίσκο.
Πολύ καλές τεχνικές στην κιθάρα με άψογα solo, ρυθμικά drums, βαρύ και δυνατό μπάσο και φωνητικά που σε κάνουν να πεις απλά μπράβο! Ξέρουν ακριβώς που να πατήσουν μέσα στα κομμάτια του EP “Faith In You” και να το ανεβάσουν επίπεδο. Η χροιά του Kosta. A-Monk πραγματικά ταιριάζει απίστευτα με το όλο σύνολο και το όλο concept του project με αποτέλεσμα το νέο EP των Distortion Tamers να σε κάνει να καταλάβεις ότι η μπάντα ξέρει από μουσική, αλλά και πως να συνδυάζει τις δυνατότητές της ώστε να σε φέρει πιο κοντά της.
Οι Distortion Tamers ακροβατώντας σε εσωτερικούς κόσμους ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, αναδεικνύουν τη δική τους θέση απέναντι στα προβλήματα των καιρών µας, που βρίσκεται στην αυτογνωσία, την αγάπη, την θέληση και την αλληλεγγύη παίζοντας αγνό garage/rock n’ roll βγαλμένο από τα σωθικά μιας πόλης που αλλάζει.
Οι Distrortion Tamers φωνάζουν παρών με το “Faith In You” και την υπέροχη μουσική που παίζουν…Μην το χάσετε!!!
Όλα τα κομμάτια είναι ωραία!!!
=====================================================================
www.rockinathens.gr (12 August 2013), by Γιώργος Χούλλης
Τους Distortion Tamers τους γνώρισα πρώτη φορά μέσα απο την support εμφάνιση τους στους Last Drive στο Passpοrt πρίν μερικούς μήνες και η πρώτη αυτή εντύπωση ήταν κάτι παραπάνω από απλά θετική. Η ίδια εντύπωση μου δόθηκε ακούγωντας και την καινούρια τους δουλειά,το EP “Faith In You” που είναι η δεύτερη κυκλοφορία της μπάντας, μετά το “Junglehead Stories” του 2011.
Στο “Faith In You” λοιπόν η μπάντα ακολουθεί τον γνωστό ακατέργαστο garage/rock n’ roll ήχο, μακριά από λουστραρίσματα και στουντιακά κολπάκια και επηρεασμένοι από θρύλους της σκηνής όπως οι Wipers. Οι στίχοι είναι ένα μήνυμα για αυτογνωσία, θέληση και ελπίδα μέσα στους δύσκολους αυτούς καιρούς. Όλα τα κομμάτια είναι ένα κι ένα (δεν είναι και πολλά άλλωστε), η παραγωγή κινείται σε πολύ καλά επίπεδα ενώ δεν πρέπει να παραλείψουμε και τη συμμετοχή του Alex K. των Last Drive που αναλαμβάνει το μπάσο και τα δεύτερα φωνητικά.
Το “Faith In You” κυκλοφορεί στις 12 Σεπτεμβρίου απο την Green Cookie Records σε 150 κόπιες μαύρου βινυλίου και 100 κόπιες box set με έγχρωμο βινύλιο και διάφορα καλούδια (στο site της Green Cookie μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες και να κάνετε pre-order). Μια κυκλοφορία προσεγμένη, απ’αυτές που στην ελληνική σκηνή δεν βλέπεις κάθε μέρα αλλά όποτε συμβαίνει το χαίρεσαι πραγματικά.
=====================================================================
www.rockway.gr (Monday, 15 July 2013 08:57), Written by Δημήτρης Μαρσέλος
Όταν έρχονται σε μένα κυκλοφορίες ελληνικών εταιριών, θέλω να συμπεριφερθώ με έξτρα σεβασμό ξέροντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στη χώρα μας ένας rock μουσικός.
Και αμέσως, χαίρομαι όταν το media pack συνοδεύεται από ένα άκρως επαγγελματικό δελτίο τύπου. Έχουν κερδίσει επί τόπου την προσοχή μου, αφού δεν χρειάζεται να κάνω τον Poirot για να μάθω 2 πράγματα για την μπάντα.
Για αυτό, θέλω να συγχαρώ την Green Cookie Records! Από κει και έπειτα, θα μιλήσω μόνο για τις εντυπώσεις μου από την επαφή με τη μουσική των Distortion Tamers.
Έχοντας ήδη, δημιουργήσει ένα σούσουρο με το ντεμπούτο τους, “Junglehead Stories”, επανέρχονται με ένα ΕΡ τεσσάρων κομματιών, διάρκειας 22 λεπτών, σε 12ιντσο βινύλιο παρακαλώ. Αυτή τη φορά, παρέα με τους Κωστή Αναγνωστόπουλο (κιθάρα/φωνή) και Χριστόφορο Τριανταφυλλόπουλο (τύμπανα), είναι η μεγάλη μορφή του ελληνικού garage, Αλέξης Καλοφωλιάς (μπάσο/φωνή), γνωστός σε όλους μας από τους The Last Drive.
Επιτίθενται αμέσως δηλώνοντας αμέσως παρόντες στα garage rock πεπραγμένα της νέας εποχής με το “Remember who you are”, με τίτλο διδακτικό για όλους μας ετούτους τους χαλεπούς καιρούς και το “Diggin’ Inside”, που μου φέρνει στο μυαλό στιγμές από τον θεό Rory Gallagher και τους συνοδοιπόρους του Nick Cave, The Bad Seeds, και με πάει ένα όμορφο 7-λεπτο ταξίδι.
Η καλύτερη στιγμή του ΕΡ είναι, κατά τη γνώμη μου το “Dirty Sun”, που κλείνω τα μάτια και φαντάζομαι να το τραγουδά ο Bruce Springsteen. Είναι από εκείνα τα τραγούδια που σηκώνουν τις τρίχες στο σβέρκο μου (“Call me a dreamer, I believe in a better world, for you and me”).
Στο κλείσιμο μπαίνει ένα πολύ όμορφο ροκαμπίλικο riff που τσακίζει κόκκαλα και μπορεί να ξεσηκώσει τον κόσμο σε live (“Get back your life”) ολοκληρώνοντας μία εξαιρετική κυκλοφορία.
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά στο δικό μου ράφι υπάρχει ήδη χώρος για το “Faith in you”.
=====================================================================
Συνέντευξη : Distortion Tamers «Το rock ‘n roll δεν έχει ανάγκη κανέναν» (21-02-2013)
H πρώτη μου επαφή με τους Distortion Tamers έγινε βλέποντας τους σε μια συναυλία και μου κέντρισαν το ενδιαφέρον, μετά ήρθε το πρώτο τους άλμπουμ “Junglehead Stories” που μέ έχει συντροφεύσει σε άπειρα “ταξίδια”. Με αφορμή τη κυκλοφορία του νέου τους EP στα τέλη Μαρτίου η “ατμομηχανή” των Tamers Κωστής Αναγνωστόπουλος (κιθάρα/φωνή) και ο Αλέξης Καλοφωλιάς (Last Drive) που ανέλαβε να παίξει το μπάσο στη συγκεκριμένη κυκλοφορία αφιέρωσαν λίγο από ο χρόνο τους και μιλήσανε στο Rock Nation για τη νέα κυκλοφορία της μπάντας και για το rock ‘n roll…τι άλλο;
Μετά από μια δυναμική είσοδο στη μουσική μας πραγματικότητα πριν τρία περίπου χρόνια το τελευταίο καιρό σας χάσαμε. Τι μεσολάβησε;
Κ.Α.- Είναι αλήθεια ότι μετά από δύο εμφανίσεις μας τον περασμένο Φεβρουάριο (μία στην Θεσσαλονίκη και μία στην Αθήνα) δεν έχουμε ξαναπαίξει live, αποτραβηχτήκαμε, παρ’ όλο που είχαμε πολλές προτάσεις για να παίξουμε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Αυτό οφείλεται στο κενό που υπήρξε στην θέση του μπασίστα μετά την φιλική αποχώρηση του Στέλιου από τη μπάντα, στη μεσολάβηση της «νεκρής» περιόδου του καλοκαιριού καθώς και στην προετοιμασία και τις εγγραφές του καινούργιου μας δίσκου «Faith In You» με τον Αλέξη. Αυτόν τον καιρό είμαστε πάλι σε διαδικασία προβών και σύντομα θα ξαναβρεθούμε πάνω στην σκηνή (κάτι που γουστάρουμε και μας έχει λείψει) στην παρουσίαση του δίσκου μας!
Η προσθήκη του Αλέξη Καλοφωλιά (Last Drive) στη μπάντα θα είναι μόνιμη;
Κ.Α.– Τον Αλέξη τον γνωρίζω πάνω από είκοσι χρόνια! Έχουμε βρεθεί και παίξει σε διάφορα υπόγεια προβάδικα, σπίτια, σε στούντιο ηχογράφησης, ακόμα και σε…πλωτή εξέδρα μέσα στη θάλασσα!! Έχουμε συνεργαστεί ξανά δισκογραφικά σε ένα παλιότερο project, ένα 7” single με το όνομα Eels το 1993, επίσης και σε μια ταινία μεγάλου μήκους (που έγραψα την μουσική) το 1997. Με προγραμματισμένη λοιπόν την δημιουργία του EP από πριν και με τη θέση του μπασίστα κενή, στη θέση αυτή δεν θα μπορούσε να είναι κάποιος άλλος εκτός του Αλέξη. Είναι ένας σπουδαίος μουσικός και καλός φίλος! Ωστόσο οι ρυθμοί των Drive, ενός καινούργιου project που ετοιμάζει ο Αλέξης και των Tamers, τελικά είναι δύσκολο να συνυπάρξουν. Γι’ αυτό η προσθήκη του στη μπάντα δεν θα είναι μόνιμη. Θα παίξουμε όμως ένα live μαζί για να παρουσιάσουμε τα τραγούδια του δίσκου και να επισφραγίσουμε τη συνεργασία και τα συναισθήματά μας γι’ αυτήν επάνω στη σκηνή! Όπως όμως έχουμε ξαναπεί (και για τον Στέλιο)…once a Tamer always a Tamer! Σε αυτό το σημείο, και για πρώτη φορά, θέλουμε να ανακοινώσουμε και την προσθήκη του καινούργιου μας μπασίστα στο συγκρότημα. Είναι ο Βερολινέζος Manuel De Villiers και τον καλοσωρίζουμε στην οικογένεια των Tamers!
Α.Κ.: Ο Κωστής εκτός από καλός φίλος είναι και ένας μουσικός που έχουμε παίξει μαζί άπειρες ώρες κάτω από διάφορες περιστάσεις, και πάντα το απολαμβάναμε και οι δύο. Έτσι όπως έγινε και με τους Eels, απλά και άμεσα, με κάλεσε να παίξω στα νέα κομμάτια που ετοίμαζαν οι Tamers γιατί είχαν ανάγκη από μπασίστα. Είναι πολύ ωραίο να περνάς και να αφήνεις το στίγμα σου σε πράγματα που σου αρέσουν, και οι D.T. παίζουν αυτή τη μουσική που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά∙ λένε rock n roll ιστορίες με πάθος, ωραίες ερμηνείες και πειστικότητα. Ο Χριστόφορος είναι τρομερή παρουσία και πολύ έμπειρος drummer και μέσα σε πέντε λεπτά νιώθαμε λες και ήμαστε γρανάζια της ίδιας μηχανής για χρόνια. Γενικά η όλη διαδικασία της ηχογράφησης κύλησε απρόσκοπτα και ένιωσα πολύ άνετα στους Tamers όσο κράτησε το πέρασμά μου. Όσο αφορά τις ζωντανές εμφανίσεις, τα πράγματα είναι έτσι όπως τα λέει ο Κωστής, είναι αδύνατον να συμμετάσχω. Είμαι σίγουρος όμως ότι η προσθήκη του Manuel θα δώσει ωραίους ορίζοντες στη μπάντα, το λέω γιατί έχω παίξει και μαζί του και είναι εξαιρετικός μουσικός.
Μετά το «Junglehead Stories» όπου ο πήχης ανέβηκε πάρα πολύ ψηλά, τι να περιμένουμε να ακούσουμε στο καινούργιο σας EP;
Κ.Α.- Στο «Junglehead Stories» η συνειδητή μας επιλογή στην παραγωγή του άλμπουμ, ήταν η τελείως ακατέργαστη με «live on stage attitude» καταγραφή των κομματιών στον δίσκο. Όπως ακριβώς τα παίζουμε ως τρίο επάνω στη σκηνή χωρίς επιπλέον tracks και στούντιο προσθήκες, εκφράζοντας την αποφόρτισης μιας αρκετά μεγάλης περιόδου αποχής από τα live και τη δισκογραφία, κυρίως δικής μου. Το «Faith In You» είναι γραμμένο με άλλη φιλοσοφία, «βγάζουμε γούστα» και με άλλους τρόπους, έχουμε δεύτερες κιθάρες από κάτω, έχουμε περισσότερα φωνητικά, μικροφωνισμούς και ήχους, μικρότερες ταχύτητες και μεγαλύτερο εύρος συναισθημάτων, προσπαθώντας να περιγράψουμε και να καταθέσουμε τη δική μας άποψη για το τι συμβαίνει μέσα και γύρω μας αυτή την περίεργη χρονική περίοδο. Τέλος πάντων, περισσότερα σχετικά με αυτήν τη δουλειά ας πούνε και αυτοί που θα την ακούσουν. Να ξέρεις όμως ότι το μόνο σίγουρο είναι ότι εμείς έτσι αισθανόμαστε…έτσι παίζουμε, αυτά σκεφτόμαστε…αυτά λέμε. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο..
Κατά τα άλλα να περιμένετε και δύο όμορφες εκδόσεις με βινύλιο 180 γραμμαρίων και στις δύο (μια κανονική και ένα συλλεκτικό box με έγχρωμο βινύλιο και δώρα μέσα) από τα παιδιά της Green Cookie και της Dia De Los Muertos records!
Γιατί επιλέξατε να κυκλοφορήσετε EP και όχι ένα full length άλμπουμ;
Κ.Α.- Όπως είπα και πριν νοιώσαμε την ανάγκη να περιγράψουμε και να καταθέσουμε τη δική μας άποψη για το τι συμβαίνει μέσα και γύρω μας αυτή την περίεργη χρονική περίοδο. Να το βγάλουμε από μέσα μας. Ήταν και η ώρα για να κυκλοφορήσουμε κάτι καινούργιο, μιας και από το ξεκίνημα έχουμε αποφασίσει ότι (όταν βέβαια έχουμε κάτι να πούμε!) θα θέλαμε να βγάζουμε έναν δίσκο κάθε χρόνο, αν αυτό είναι δυνατόν. Επιλέξαμε αυτός λοιπόν να είναι σε μορφή EP γιατί έτσι μας «φώναζε» αυτό το project. Είναι από μόνο του μία ενότητα, στιχουργικά και μουσικά. Έχει σαν επίκεντρο τον άνθρωπο και μιλάει για το τι συμβαίνει μέσα του (συναισθηματικα) και γύρω του (κοινωνικα). Αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς! Μουσικά υπάρχει μία garage/rock n roll ενότητα. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι κάθε ένα από τα κομμάτια είναι και μια μορφή αυτού του είδους. Γι’ αυτό και αποφασίσαμε να αφήσουμε άλλα καινούργια κομμάτια που έχουμε στην αναμονή και να βγάλουμε το «Faith In You» όπως θα το δείτε και θα το ακούσετε!
Περιγράψτε μου τη διαδικασία σύνθεσης ενός άλμπουμ των Distortion Tamers.
Κ.Α.- Τα κομμάτια έρχονται έτοιμα, γραμμένα από εμένα. Συζητάμε όλοι μαζί για το περιεχόμενο των στίχων, το που θα θέλαμε να κινηθούν αισθητικά και μπαίνουμε στο practice room για να τα παίξουμε. Εκεί ο καθένας βάζει τα δικά του στοιχεία και τα προσεγγίζει με το δικό του προσωπικό στυλ. Αν όλοι είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα που διαφαίνεται συνεχίζουμε τη δουλειά μέχρι να τα τελειοποιήσουμε. Όταν έχουμε έναν αριθμό νέων κομματιών και νοιώσουμε ότι έχει έρθει η ώρα να κυκλοφορήσουμε κάτι καινούργιο συζητάμε και αποφασίζουμε για το ποια κομμάτια θα επιλεγούν, σε τι μορφή θα γίνει η κυκλοφορία κλπ. Αυτή είναι η διαδικασία. Στο συγκεκριμένο EP τώρα, ο Αλέξης πήρε τα κομμάτια, τα άκουσε, τα προβάραμε και τα γράψαμε!
Ποιές οι διαφορές της Ελληνικής underground σκηνής με αντίστοιχες τους εξωτερικού;
Κ.Α- Δεν νομίζω ότι υπάρχουν διαφορές πια ανάμεσα στους μουσικούς της Ελληνικής underground σκηνής με τους αντίστοιχους τους εξωτερικού. Λίγο-πολύ πια το attitude που έχει δημιουργηθεί σε όλους από τα βιώματα και τα περιβάλλοντα των κοινωνιών είναι το ίδιο. Διαφορές και προβλήματα βρίσκω (έχοντας και προσωπική εμπειρία αφού έχω ζήσει και αρκετά χρόνια στο εξωτερικό) στο χώρο που περιβάλλει τους μουσικούς. Εννοώ τους promoters, τους managers, τους ιδιοκτήτες των club κλπ. Δεν μιλάω φυσικά για όλους γιατί υπάρχουν και άτομα που δουλεύουν σωστά, με μεγάλη αγάπη για αυτό που κάνουν και πολλές φορές ενάντια στην προσωπική τους ηρεμία! Πρέπει όμως να καταλάβουμε όλοι ότι για να υπάρξει μια δυναμική, δημιουργική και υγιής μουσική σκηνή σε αυτόν τον χώρο είναι απαραίτητες ορισμένες προϋποθέσεις. Και οι δύο κυριότερες είναι η μουσική (τα συγκροτήματα) και το κοινό που την βλέπει και την ακούει. Αυτά είναι ο πυρήνας. Άς δουλέψουν λοιπόν οι γύρω με σοβαρότητα ο καθένας στον τομέα του έχοντας στο μυαλό τους πως θα διατηρήσουν και θα μεγαλώσουν αυτόν τον πυρήνα και όχι πως θα έχουν κάποιο προσωρινό όφελος συρρικνώνοντας τον! Γιατί σε λίγο δεν θα έχουν αντικείμενο για να εργαστούν! Και τα λέω εγώ αυτά που και τις D.I.Y. φάσεις γουστάρω πολύ, και είμαι και της φιλοσοφίας ότι δεν μπορεί κάποιος να λέγεται rock ‘n roll καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του εάν δεν έχει κουβαλήσει μόνος του όλον τον εξοπλισμό του σε τουλάχιστον πενήντα συναυλίες! Το rock ‘n roll δεν έχει ανάγκη κανέναν. Είναι σαν τους χαμαιλέοντες. Αλλάζει μορφές και επιβιώνει. Δεν θα πεθάνει ποτέ!
H μουσική των Distortion Tamers είναι ένα κράμα από διάφορα είδη. Ποιές είναι οι επιρροές σας;
Κ.Α.- Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο τώρα, γιατί πιστεύω ότι ο ήχος και τα κομμάτια μιας μπάντας, η ενέργεια και τα vibes που βγάζει προς τα έξω έχουν να κάνουν και με άλλα πράγματα πλην της μουσικής. Όσον αφορά καθαρά την μουσική, πάλι δυσκολεύομαι να σου πω γιατί αυτά που ακούω είναι τόσα πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους, με το κάθε ένα να έχει το δικό του ειδικό βάρος και την δική του αξία. Προσωπικά έχω μεγάλη αγάπη για την παλιά Αμερικάνικη punk-garage-rock σκηνή, την blues, τη rockabilly και την country. Ακούω πολλά και διάφορα όμως όπως σου είπα. Ο Χριστόφορος τώρα ακούει και Jazz και ειδικά πολύ Swing. Το φάσμα ακουσμάτων και του Manuel είναι επίσης ευρύτατο υπό την προϋπόθεση να είναι αυθεντικό και άμεσο.
To rock ‘n roll είναι μουσική του δρόμου, το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερος κόσμος βγαίνει στους δρόμους για να αντιδράσει, τι ρόλο μπορεί να παίξει η μουσική και οι μουσικοί σε όλο αυτό; Π.χ. υπάρχει η δυναμική για ένα νέο «ελληνικό» Woodstock αυτή τη περίοδο;
Κ.Α.- Κάθε μορφή τέχνης συνδέεται με το άτομο και με την κοινωνία μέσα στην οποία αυτό ζει. Επηρεάζεται και επηρεάζει. Στην περίπτωση της rock ‘n roll αυτή η σύνδεση και η αλληλεπίδραση είναι πολύ άμεση και έντονη. Είναι έτσι η φύση της, ο λόγος που δημιουργήθηκε και υπάρχει. Είναι αναπόφευκτη λοιπόν η παρουσία της στα κοινωνικά δρώμενα των καιρών μας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ήταν παρούσα στο παρελθόν, είναι εδώ τώρα και θα είναι πάντοτε παρούσα! Ο ρόλος που παίζει και μπορεί να παίξει, εκτός από την διασκέδαση, το fun και την εκτόνωση, σε βαθύτερο επίπεδο είναι να δώσει το έναυσμα στον κάθε έναν από εμάς για μια προσεκτικότερη ματιά μέσα του, σε πιο σοβαρά θέματα και ερωτήματα όπως η ελευθερία της έκφρασης, τα όρια του αυτοσεβασμού μας σαν ανθρώπινες οντότητες, η κοινωνική δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη. Και βέβαια να μετατρέψει το εγώ του καθενός σε εμείς. Γίνονται συνέχεια rock ‘n roll συναυλίες για όλα αυτά σε μικρή κλίμακα παντού. Το αν θα γίνουν κάποιες τόσο μεγάλες με την δυναμική ενός νέου «ελληνικού» Woodstock όπως είπες, αυτό δεν το ξέρω. Εξαρτάται από τις απαντήσεις που θα δώσει ο κάθε ένας από εμάς μέσα του!
Πιστεύω ότι η μουσική σας στέκεται επάξια δίπλα σε «μεγάλα» ονόματα του είδους στο εξωτερικό, έχετε τέτοιες βλέψεις;
Κ.Α.- Κατ’ αρχήν σε ευχαριστούμε για αυτό που λες! Όσον αφορά τώρα για το αν έχουμε βλέψεις για συναυλίες στο εξωτερικό, εμείς έχουμε πολλές φορές πει, ότι κάνουμε αυτό που κάνουμε γιατί απλά το γουστάρουμε πάρα πολύ και μάλλον δεν μπορούμε και να νοιώσουμε φυσιολογικοί χωρίς αυτό. Δεν έχουμε βάλει κάποιον στόχο τέτοιου είδους, να παίξουμε δηλαδή στο εξωτερικό, ούτε έχουμε κάποια τέτοιου είδους εμμονή. Από την άλλη μεριά εάν μας προκύψουν και κάποιες συναυλίες σε κάποια άλλη χώρα δεν βλέπω και τον λόγο να μην το κάνουμε. Πλάκα θα έχει! Ούτως ή άλλως μάλλον κάποια στιγμή θα πάμε και μέχρι το Βερολίνο και την Φρανκφούρτη για κάποια live αφού είναι πόλεις που συνδεόμαστε στενά και ο Manuel και εγώ..
Τι να περιμένουμε από τους Distortion Tamers στο μέλλον, ποια είναι τα σχέδια σας;
Κ.Α.- Αυτό που σίγουρα μπορούμε να πούμε είναι ότι θα συνεχίζουμε να παίζουμε, όσο νοιώθουμε ότι γουστάρουμε και έχουμε κάτι να πούμε. Και ότι θα δίνουμε το 100% από εμάς στις συναυλίες μας. Μην περιμένετε όμως να είναι πάρα πολλές, γι’ αυτό μην αφήσετε την ευκαιρία να πάει χαμένη εάν παίξουμε κάπου κοντά ή στην πόλη σας. Θα χαρούμε πολύ να τα πούμε από κοντά! Επίσης όπως είπα και πιο πριν, εάν αυτό είναι δυνατόν, θα θέλαμε να κυκλοφορούμε ένα δίσκο κάθε χρόνο και τέλος να … απολαμβάνουμε όλα όσα βιώνουμε συνολικά μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία!
CyCo Alx