Eccoci invece in Grecia alle prese con gli Aqua Barons di Salonicco, trio sorto nel 2010 ma pervenuto solo di recente con “Southeast Stompers” al debutto discografico sulla lunga distanza. La ricetta surf vintage oriented servita dalla band attraverso una decina di strumentali autografi appare pimpante e gustosa anche se guidata da un una visione troppo manieristica e oleografica del genere. Ciò nonostante non mancano episodi ispirati, come la parodistica atmosfera allarmante di Horror, la vertiginosa corsa sui brividi del riverbero di Abandon Ship! e le fuzzate distorsioni di Harbour Love. Sul versante più melodico e pacato si segnalano invece Lonely Siren e Last Sunset mentre Zehra scorre tranquillamente sui titoli di coda di un western alla Sergio Leone.
6/10 Reviewed by www.soundcontest.com (31.08.2017)
Die Musik der Wellenreiter aus den Sechzigern ist, oh Wunder, natürlich wieder der Sound, der den 52. Release auf dem griechischen Surf-Label prägt. Die AQUA BARONS, ein Trio aus Korinth, legt mit seinem Debüt ein völlig stimmiges Werk vor. Sie erfinden nicht das Rad neu, setzen auf bewährte Formeln und Sounds und bleiben dennoch frisch genug, um auf Albumlänge nicht den Faden zu verlieren. Leadgitarrist Petros Sotiropoulos hat natürlich seine Dick Dale-Lektionen gelernt, sein blechern-twangiges Gitarrenspiel erfreut mit Finesse und Detailverliebtheit. Zwei der zehn Nummern sind Coversongs, die Eigengewächse überzeugen ebenso, hier ist eine hochkreative Bande am Werk, von der man sicher noch einiges hören wird.
Reviewed by Gereon Helmer, Ox-Fanzine / Ausgabe #131 (April/Mai 2017)
De in 2010 in Leheo, Corinthië opgerichte Aqua Barons leerden wij kennen in 2014 via hun twee tracks op de Green Cookie surfcompilatie Search For Atlantis GC040 (gratis te downloaden via www.greencookierecords.bandcamp.com), nu is er het albumdebuut van dit gitaar-bas-drums trio. Slechts één gitaar? Ik meen er soms twee te horen, wat ofwel betekent dat er links en rechts is overgedubd ofwel dat Petros gewoon heel goed kan spelen. The Aqua Barons behoren tot de moderne school der surftraditionalisten: respect voor de traditie (met name in de trage nummers), klassieke surf maar vooral in de gitaar met een scherp hedendaags randje en soms een tikje fuzz, terwijl de basgitaar haar eigen melodielijn pompt. Ik bedoel: die lange gitaaruithalen hebben meer te maken met Dick Dale nu dan Dick Dale toen. Binnen die denk- en reverbtank is dit zonder meer een geslaagd album met (slechts) 10 gebalde instrumentals die gevarieerder van structuur zijn dan het doorsnee surflijntje. Amateurs, spits uw oren: deze band is uw aandacht en centen waard. Verzamelaars, opgelet: de CD is verschenen op 150 exemplaren met blauw hoesje en 150 exemplaren met rood hoesje!
Reviewed by Frantic Franky on 22 September 2016, Boppin’ Around
Aunque existe la predisposición de que Zehra sea el tema más icónico del disco por el contexto cultural pienso que Lonely Siren tiene mucho más sentimiento y suele sonar más emotivo quizás sea por algunos arpegios que suenan perfectos en la melodía, por tanto el tema suena excelente a los oídos de un escucha, en general el álbum es una obra de arte musical, un gusto escuchar el álbum. Favorite track: Lonely Siren.
Reviewed by NicoMSurf (Mexico) @ bandcamp
- August 31, 2017
- Filed under: Reviews, The Aqua Barons